Πολλές νέες γυναίκες, έχοντας λάβει κεφάλαιο μητρότητας από το κράτος, το επενδύουν στην απόκτηση ακινήτων. Και αυτή η διαδικασία πραγματοποιείται σύμφωνα με το ακόλουθο σχήμα: οι νέοι γονείς αγοράζουν ένα διαμέρισμα ή ένα σπίτι με υποθήκη και μέρος του ενυπόθηκου δανείου καταβάλλεται από το κεφάλαιο μητρότητας. Και όλα θα ήταν καλά, αλλά μερικές φορές έρχονται οικονομικές δυσκολίες και οι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις.
Ένα πιστωτικό ίδρυμα έχει το δικαίωμα να πάρει ένα διαμέρισμα σε υποθήκη για περαιτέρω πώληση, προκειμένου να εξοφλήσει το ενυπόθηκο χρέος.
Κατά κανόνα, αυτό δεν συμβαίνει αμέσως. Η τράπεζα περιμένει αρκετούς μήνες από τον οφειλέτη για να εξοφλήσει το χρέος σε αναπάντητες πληρωμές, πρόστιμα, κυρώσεις και κυρώσεις. Ο χρόνος αναμονής εξαρτάται από την τράπεζα, κάποιοι περιμένουν αρκετούς μήνες, κάποιοι έως και ένα χρόνο. Ο οφειλέτης υπενθυμίζεται τακτικά για το χρέος που προέκυψε, προσπαθώντας να λάβει πληροφορίες σχετικά με τη μελλοντική του φερεγγυότητα. Μερικές φορές συναντώνται στα μισά: αναδιαρθρώνουν το χρέος, παρέχουν πιστωτικές διακοπές, κ.λπ.
Αλλά αργά ή γρήγορα, εάν ο οφειλέτης δεν συμφωνεί με την τράπεζα, μπορεί να πάρει το διαμέρισμα. Ακόμα και μια υποθήκη. Ακόμα κι αν είναι το μόνο σπίτι του οφειλέτη. Ακόμα κι αν το κεφάλαιο μητρότητας χρησιμοποιήθηκε κατά την αγορά.
Σύμφωνα με το άρθρο 446 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ένα διαμέρισμα, το οποίο είναι η μόνη κατοικία του οφειλέτη, δεν μπορεί να επιβληθεί με εκτελεστικά έγγραφα, εκτός από τις περιπτώσεις όπου το διαμέρισμα υπόκειται σε υποθήκη. Πράγματι, εάν η τράπεζα δεν μπορούσε να πουλήσει βίαια την περιουσία του αφερέγγυου δανειολήπτη, η έννοια του ενυπόθηκου δανεισμού θα χαθεί. Τα στεγαστικά δάνεια θα είχαν αποκτήσει έναν νόμιμο τρόπο να μην ξεπληρώσουν το δάνειο και οι τράπεζες δεν θα έδιναν δάνεια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν πωληθεί το διαμέρισμα του οφειλέτη, η τράπεζα δεν θα φροντίσει τα οφέλη της, επομένως το διαμέρισμα θα πωληθεί σε τιμή ελαφρώς χαμηλότερη από την τιμή αγοράς. Από τα έσοδα, πρώτα απ 'όλα, το πλήρες χρέος για το ενυπόθηκο δάνειο, οι ποινές, τα πρόστιμα και οι ποινές θα εξοφληθούν.
Δεύτερον, η τράπεζα θα λάβει ένα ορισμένο ποσοστό για την πλήρη υποστήριξη της αγοράς και πώλησης ακινήτων.
Τρίτον, κατόπιν αιτήματος των αρχών κηδεμονίας, μέρος των κεφαλαίων που αντιστοιχούν στις μετοχές των παιδιών στο διαμέρισμα θα διατεθούν σε ειδικούς λογαριασμούς και θα διατηρηθούν σε αυτά μέχρι την πλειοψηφία τους. Οι γονείς μπορούν να διαθέσουν αυτά τα χρήματα μόνο με την άδεια των αρχών κηδεμονίας.
Τα υπόλοιπα χρήματα θα καταβληθούν στον αποτυχημένο υποθήκη, τον πρώην ιδιοκτήτη του διαμερίσματος.
Υπάρχουν όμως ειδικές περιπτώσεις όταν η τράπεζα δεν μπορεί να πάρει το διαμέρισμα. Αυτές είναι περιπτώσεις όπου η παραβίαση των υποχρεώσεων από τον οφειλέτη είναι ασήμαντη και σαφώς δυσανάλογη με το κόστος του διαμερίσματος. Δηλαδή, εάν το καθυστερημένο δάνειο δεν υπερβαίνει τους 3 μήνες και το συνολικό ποσό των καθυστερήσεων είναι μικρότερο από 5% του κόστους του διαμερίσματος, το δικαστήριο δεν θα ικανοποιήσει τις αξιώσεις της τράπεζας για αποκλεισμό στο διαμέρισμα.
Με άλλα λόγια, εάν και οι δύο αυτές προϋποθέσεις πληρούνται ταυτόχρονα, η τράπεζα δεν θα μπορεί να αφαιρέσει το διαμέρισμα. Και δεν θα προσπαθήσει καν, καθώς οι δικηγόροι των τραπεζών γνωρίζουν καλά αυτήν την απόχρωση.
Το γεγονός ότι μέρος της υποθήκης πληρώθηκε από το κεφάλαιο της μητρικής εταιρείας δεν επηρεάζει με κανέναν τρόπο εάν η τράπεζα μπορεί να πάρει το διαμέρισμα. Αν κοιτάξετε τα πλεονεκτήματα, ο ιδιοκτήτης του κεφαλαίου μητρότητας το έχει ξοδέψει ήδη για τη βελτίωση των συνθηκών στέγασης, δηλαδή, έκανε τα πάντα σύμφωνα με το νόμο.
Μετά την εγγραφή της αγοράς και πώλησης ενός διαμερίσματος, στα παιδιά διατίθενται μετοχές σε αυτό (η προϋπόθεση για τη χρήση του μητρικού κεφαλαίου) και για να αποξενωθούν αυτές οι μετοχές, η τράπεζα θα πρέπει να λάβει άδεια για αυτό από τις αρχές κηδεμονίας και αξιοπιστίας. Αυτή είναι η μόνη δυσκολία που θα αντιμετωπίσει η τράπεζα κατά την πώληση ενός διαμερίσματος.
Με βάση το άρθρο 20 του ομοσπονδιακού νόμου αριθ. 48 "περί κηδεμονίας και κηδεμονίας", η ακίνητη περιουσία που ανήκει στον θάλαμο δεν υπόκειται σε αποξένωση, εκτός από περιπτώσεις αποκλεισμού σχετικά με την υπόσχεση. Το διαμέρισμα είναι η ασφάλεια στο στεγαστικό δάνειο. Ως εκ τούτου, η τράπεζα έχει το δικαίωμα να πουλά ακίνητα με μερίδια ανηλίκων σε αυτά, αλλά εξακολουθεί να είναι υποχρεωμένη να ζητήσει συγκατάθεση για αυτό.
Κατά κανόνα, οι αρχές κηδεμονίας, σε περιπτώσεις όπου ένα σημαντικό χρηματικό ποσό παραμένει μετά την αποπληρωμή του χρέους του δανείου, υποχρεούνται να δημιουργήσουν έναν ειδικό παιδικό λογαριασμό και να του διαθέσουν κεφάλαια ανάλογα με τις προηγούμενες μετοχές τους στο διαμέρισμα. Σε περίπτωση που μετά την πώληση του διαμερίσματος και την αποπληρωμή του χρέους δεν έχουν απομείνει χρήματα, ελέγχει τις ενέργειες της τράπεζας.
Εάν η τράπεζα πουλήσει ένα διαμέρισμα με μερίδιο ανηλίκου σε αυτό, τότε οι αρχές κηδεμονίας και κηδεμονίας θα είναι υποχρεωμένες να υποβάλουν αγωγή εναντίον αυτής της τράπεζας με την απαίτηση να κηρυχθεί παράνομη αυτή η συναλλαγή.
