Η ανταλλαγή δολαρίων και ευρώ υπήρξε από καιρό κοινό για πολλούς. Πολλοί τραπεζικοί πελάτες πωλούν, αγοράζουν και μετατρέπουν σε ξένο νόμισμα περιοδικά, αλλά αρχικά μερικοί από αυτούς συγχέουν τις έννοιες του «επιτοκίου αγοράς» και του «επιτοκίου πώλησης»
Για να καταλάβετε γιατί η πώληση νομίσματος είναι φθηνότερη από την αγορά του, πρέπει να καταλάβετε ποια είναι η συναλλαγματική ισοτιμία και σε ποιες αρχές διαμορφώνεται. Είναι συνηθισμένο να ονομάζουμε τη συναλλαγματική ισοτιμία την αξία του εθνικού νομίσματος, εκφρασμένη σε οποιοδήποτε μετατρέψιμο ξένο νόμισμα, σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Τύποι μαθημάτων
Η λεγόμενη επίσημη τιμή του εθνικού νομίσματος, η οποία στη χώρα μας καθορίζεται καθημερινά από την Τράπεζα της Ρωσίας, διαμορφώνεται με βάση τη σταθμισμένη μέση τιμή στις δημοπρασίες συναλλάγματος. Υπολογίζεται κάθε εργάσιμη ημέρα και τίθεται σε ισχύ την επόμενη ημερολογιακή ημέρα μετά την ίδρυσή της.
Οι τράπεζες που πραγματοποιούν συναλλαγές συναλλάγματος ορίζουν τις δικές τους συναλλαγματικές ισοτιμίες έναντι του ρουβλιού. Ταυτόχρονα, καθοδηγούνται όχι μόνο από το επίσημο επιτόκιο της Κεντρικής Τράπεζας, αλλά και από τη δομή της προσφοράς και της ζήτησης που έχει αναπτυχθεί στην αγορά, καθώς και από τις δικές τους ανάγκες σε ένα συγκεκριμένο ξένο νόμισμα. Εάν το επίσημο επιτόκιο έχει οριστεί μία φορά την ημέρα, τότε οι εμπορικές τιμές των τραπεζών μπορούν να αλλάξουν πολλές φορές μέσα σε 1 ώρα.
Οι εμπορικές τράπεζες ιδρύουν:
- τιμή αγοράς - η τιμή στην οποία η τράπεζα είναι έτοιμη να εξαργυρώσει μια μονάδα ξένου νομίσματος από τον πελάτη ·
- τιμή πώλησης - η τιμή στην οποία η τράπεζα πωλεί μια μονάδα ξένου νομίσματος στους πελάτες της ·
- συναλλαγματική ισοτιμία ή συναλλαγματική ισοτιμία - ο λόγος της αξίας των 2 ξένων νομισμάτων σε σχέση μεταξύ τους.
Πώς σχετίζονται τα διάφορα μαθήματα μεταξύ τους
Οποιαδήποτε τράπεζα είναι ένας οργανισμός που δημιουργήθηκε με σκοπό να κερδίσει κέρδος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι συναλλαγές με ξένο νόμισμα υπόκεινται σε συγκεκριμένη προμήθεια. Ο τρόπος υπολογισμού του είναι παρόμοιος με τον μηχανισμό τιμολόγησης αγαθών.
Ας υποθέσουμε ότι μια εμπορική τράπεζα αγοράζει ξένο νόμισμα στην ανταλλαγή με την επίσημη τιμή. Είναι σαφές ότι αυτή η πράξη συνεπάγεται αρκετά συγκεκριμένα οικονομικά κόστη. Για να τα καλύψει, καθώς και για να πάρει το προγραμματισμένο κέρδος από τη μεταπώληση του νομίσματος στους πελάτες της, μια εμπορική τράπεζα αναγκάζεται να αυξήσει την αξία μιας μονάδας ξένου νομίσματος κατά ένα ορισμένο ποσό. Επομένως, το επιτόκιο πώλησης της τράπεζας για δολάρια ή ευρώ θα είναι πάντα υψηλότερο από το επιτόκιο που ορίζει η Τράπεζα της Ρωσίας.
Όταν μια εμπορική τράπεζα αγοράζει ξένο νόμισμα από πελάτες, επιβαρύνει επίσης ορισμένα έξοδα, για παράδειγμα, στους μισθούς των ταμιών και στους λογαριασμούς κοινής ωφελείας για τις εγκαταστάσεις όπου βρίσκεται το γραφείο ανταλλαγής. Επομένως, η τιμή αγοράς οποιουδήποτε νομίσματος θα είναι πάντα χαμηλότερη από την επίσημη τιμή.
Για έναν τραπεζικό πελάτη, η κατάσταση φαίνεται ακριβώς το αντίθετο. Πωλεί νόμισμα στην τράπεζα με χαμηλότερο επιτόκιο από το επίσημο, και το αγοράζει με υψηλότερο επιτόκιο από το επιτόκιο της Τράπεζας της Ρωσίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πώληση νομίσματος για πολίτες και εταιρείες είναι φθηνότερη από την αγορά από τράπεζα.
