Οι τίτλοι είναι τα πιο σημαντικά εργαλεία στη σύγχρονη οικονομία. Οι μετοχές εκδίδονται από εταιρείες, παρέχοντας εισροή "νέων" κεφαλαίων. Τα κρατικά ομόλογα είναι ένα είδος "μετοχών" χωρών.
Ιστορία κρατικών ομολόγων
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα ομόλογα ήταν ένα σταθερό μέσο επιτοκίου. Οι τίτλοι παρείχαν, για παράδειγμα, το 10% του ετήσιου εισοδήματος - όπως συνέβη στο Ηνωμένο Βασίλειο της βικτοριανής εποχής (XIX αιώνα).
Υπήρχαν επίσης κυβερνητικά ομόλογα στην ΕΣΣΔ. Έφεραν χαμηλό εισόδημα, αλλά πολύτιμα έπαθλα ξεχώρισαν από τον αριθμό τους - κουπόνια ταξιδιού, αυτοκίνητα και ακόμη και διαμερίσματα. Για πολλούς σοβιετικούς ανθρώπους, η αγορά ομολόγων ήταν μια σπάνια ευκαιρία να ζήσετε μια αίσθηση ενθουσιασμού - ισοδύναμη με τη λαχειοφόρο αγορά Sportloto.
Αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας
Υπάρχουν οργανισμοί χρηματοοικονομικής αξιολόγησης που αξιολογούν τη φερεγγυότητα των επιχειρήσεων και ολόκληρων χωρών. Ωστόσο, ακόμη και έχουν λανθασμένους υπολογισμούς. Έτσι, οι μεγαλύτεροι οργανισμοί αξιολόγησης Moody και Parliament Rate δεν αναγνώρισαν την προσέγγιση της επικείμενης παγκόσμιας κρίσης το 2008, που, με τη σειρά της, συνδέθηκε με κερδοσκοπία στην αγορά ομολόγων.
Κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης, έγιναν αλλαγές στην ταξινόμηση των "προβληματικών" ομολόγων στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Ισλανδία. Αυτές οι χώρες έχουν μεγάλο χρέος - περίπου το 150% του ΑΕΠ. Με απλά λόγια, έχουν εκδώσει πάρα πολλά ακάλυπά ομόλογα.
Τα κρατικά ομόλογα ταξινομούνται βάσει της πιστοληπτικής τους ικανότητας. Τα πιο αξιόπιστα ομόλογα έχουν βαθμολογία AAA, τα λιγότερο αξιόπιστα είναι AA +, BBB. Τα ομόλογα με πιστοληπτική ικανότητα μικρότερη από BBB- θεωρούνται «κερδοσκοπικά».
Αγορά ομολόγων
Η θεωρία της «αποτελεσματικής αγοράς», η οποία από καιρό διασκεδάζει το μυαλό πολλών γενεών εμπόρων, αποτυγχάνει σε καταστάσεις κρίσης που δεν είχαν ανάλογο στο παρελθόν - «μαύροι κύκνοι». Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, κάθε χρηματοοικονομικό μέσο αποτιμάται στην πραγματική του αξία με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες στην αγορά.
Για να υποτιμηθούν τα ομόλογα κρατικών δανείων, το κράτος πρέπει να κηρύξει την πτώχευσή του - προεπιλογή. Στη συνηθισμένη ζωή, η πτώχευση ενός ολόκληρου κράτους φαίνεται να είναι ένα απίθανο γεγονός. Στην πράξη, οτιδήποτε μπορεί να συμβεί σε λίγες ώρες. Η συναλλαγματική ισοτιμία μπορεί να μειωθεί πολλές φορές λόγω δυσμενών πολιτικών γεγονότων ή κυρώσεων της διεθνούς κοινότητας. Οι εκροές κεφαλαίων από αυτό θα μειώσουν το όριο "κάδοι" του κράτους. Οι δανειστές θα παρουσιάσουν τα ομόλογα που θα ανταλλάσσονται με μετρητά. Το κράτος δεν θα έχει τα χρήματα για να αγοράσει τα δικά του χρεόγραφα - την ίδια στιγμή θα πρέπει να δηλώσει αθέτηση.
Μία από τις μεγαλύτερες κρατικές χρεοκοπίες στην ιστορία ήταν η χρεοκοπία του 1998 στη Ρωσία. Η εσφαλμένη πορεία διατήρησης του εθνικού νομίσματος, σε συνδυασμό με τα υπερβολικά υψηλά επιτόκια των βραχυπρόθεσμων ομολόγων (140% ετησίως), οδήγησε στο γεγονός ότι τα ρωσικά ομόλογα έγιναν ανάλογο της «χρηματοοικονομικής πυραμίδας»: οι τόκοι καταβλήθηκαν σε κατόχους από δάνεια νέων αγοραστών.
Φιλανθρωπία και πατριωτισμός
Σε διαφορετικές στιγμές, οι κάτοικοι χωρών που βιώνουν δύσκολες στιγμές αγόρασαν κρατικά δάνεια για φιλανθρωπικούς λόγους. Για παράδειγμα, η βραβευμένη με Νόμπελ Φυσικής Μαρία Σκλαδοβσκάγια-Κούρι αγόρασε αναξιόπιστα γαλλικά ομόλογα για να βοηθήσει τον γαλλικό στρατό. Μετά τον πόλεμο, αυτά τα ομόλογα υποτιμήθηκαν. Φυσικά, πρώτα απ 'όλα, τα ομόλογα είναι ένα χρηματοοικονομικό μέσο, όχι ένα μέσο φιλανθρωπίας. Ωστόσο, η εμπιστοσύνη στη χώρα μπορεί να εκφραστεί στο ποσό των κρατικών ομολόγων.
