Το ζήτημα της υποχρεωτικής πληρωμής φόρων για ιδιώτες, μεμονωμένους επιχειρηματίες και οργανισμούς είναι ένα από τα πιο επείγοντα θέματα της εμπορικής δραστηριότητας. Ως εκ τούτου, κάθε πολίτης της χώρας μας πρέπει να γνωρίζει θεματικά νομικά πρότυπα. Σε τελική ανάλυση, η άγνοια σε αυτό το θέμα δεν θα γίνει σε καμία περίπτωση ο λόγος εξαίρεσης από το αναπόφευκτο της τιμωρίας.
Η κύρια κινητήρια αρχή των φορολογουμένων στη χώρα μας είναι η αναπόφευκτη ευθύνη τους για την έγκαιρη πληρωμή των φόρων. Και η σοβαρότητα της τιμωρίας για μη πληρωμή ή καθυστερημένη πληρωμή φόρων εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων η περίοδος καθυστέρησης πληρωμής, το ποσό της μη πληρωμής και η κατηγορία του φορολογούμενου είναι αποφασιστικής σημασίας.
Η πιο κοινή μορφή ευθύνης για καθυστερημένη πληρωμή φόρων είναι ποινή. Αυτή η χρηματική ποινή χρεώνεται αμέσως από τη στιγμή που προκύπτει η καθυστέρηση, δηλαδή την επόμενη ημέρα μετά την προθεσμία πληρωμής του φόρου. Αυτό το τιμωρητικό μέτρο σχετίζεται άμεσα με όλες τις κατηγορίες φορολογουμένων.
Τα άτομα
Λόγω του γεγονότος ότι οι νομικοί κανόνες στη χώρα μας ισχύουν για τους φορολογούμενους ανάλογα με το ότι ανήκουν σε μια κατηγορία ή στην άλλη, τότε, για να εξετάσετε θέματα ευθύνης για καθυστέρηση ή μη καταβολή φόρων, θα πρέπει να κατανοήσετε σαφώς αυτήν την πτυχή. Η πρώτη ομάδα φορολογουμένων περιλαμβάνει άτομα. Και επηρεάζονται πλήρως από τέτοιους τύπους φορολογίας όπως οι φόροι εισοδήματος, μεταφοράς, ιδιοκτησίας και γης.
Σύμφωνα με τους νόμους του φορολογικού κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η ευθύνη με τη μορφή των προβλεπόμενων κυρώσεων ξεκινά από τη στιγμή που το χρέος σχηματίζεται και χωρίζεται στους ακόλουθους τύπους.
Ποινή. Η υποχρέωση καταβολής του προστίμου υποδηλώνει ότι αυτή η οικονομική υποχρέωση συνεπάγεται ένα πρόσθετο ποσό πληρωμής που προστίθεται στο κύριο μέρος του προκύπτοντος χρέους. Το ποσό των τόκων αυξάνεται με κάθε μέρα καθυστέρησης, οπότε αυτό το κίνητρο οικονομικής πειθαρχίας είναι αρκετά αποτελεσματικό.
Πρόστιμα (στο καθορισμένο ποσό). Αυτό το μέτρο ευθύνης είναι αρκετά μοναδικό για την παγκόσμια πρακτική και ισχύει κυρίως για τη χώρα μας. Αυτά τα πρόστιμα έχουν καθαρά ατομικό χαρακτήρα. Ωστόσο, έχουν σαφείς περιορισμούς με τη μορφή προστίμου που κυμαίνεται από εκατό έως τριακόσιες χιλιάδες ρούβλια ή κέρδη για μια χρονική περίοδο από δώδεκα έως είκοσι τέσσερις μήνες. Το συγκεκριμένο ποσό του προστίμου καθορίζεται στο δικαστήριο.
Καταναγκαστική εργασία. Αυτός ο τύπος ποινής προβλέπει μέγιστη περίοδο εφαρμογής, η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες.
Στέρηση της ελευθερίας. Αυτό είναι το πιο ακραίο μέτρο ευθύνης για τη φοροδιαφυγή. Προβλέπει ποινή έξι έως δώδεκα μηνών (σύλληψη για έξι μήνες).
Οι παραπάνω κυρώσεις ισχύουν για ιδιώτες για μη καταβολή (καθυστερημένη πληρωμή) φόρων που προβλέπονται από τη ρωσική νομοθεσία. Επιπλέον, αυτό ισχύει πλήρως για αυτούς σε περιπτώσεις μη παροχής φορολογικών εκθέσεων ή με εκ προθέσεως ψευδείς πληροφορίες.
Μεμονωμένοι επιχειρηματίες και οργανισμοί
Παρά την προφανή ταυτότητα των μέτρων ευθύνης για μη πληρωμή (καθυστερημένη πληρωμή) μεμονωμένων επιχειρηματιών και οργανώσεων με άτομα, εξακολουθεί να υπάρχει διαφορά μεταξύ τους. Επιπλέον, οι συνέπειες της τιμωρίας για την πρώτη κατηγορία φορολογουμένων μπορεί να είναι ο τερματισμός των εμπορικών δραστηριοτήτων.
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 199 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η φοροδιαφυγή από μεμονωμένους επιχειρηματίες και εμπορικές επιχειρήσεις προβλέπει τους ακόλουθους τύπους τιμωρίας.
Ποινή. Η διαδικασία για τη συγκέντρωση και τη συλλογή είναι ίδια με εκείνη των ατόμων.
Πρόστιμο. Το ποσό είναι από εκατό έως τριακόσιες χιλιάδες ρούβλια. Ή διατήρηση κέρδους για περίοδο εμπορικής δραστηριότητας έως δύο ετών.
Καταναγκαστική εργασία. Ο οργανισμός στερείται του δικαιώματος συμμετοχής σε εξειδικευμένες δραστηριότητες που καθορίζονται στα έγγραφα εγγραφής. Και πρώτα απ 'όλα, η ευθύνη αφορά τον παραβάτη με τη μορφή, κατά κανόνα, του επικεφαλής της επιχείρησης. Σε αυτήν την περίπτωση, η μέγιστη ποινή είναι δύο χρόνια για το έργο του δράστη. Και όσον αφορά τις περιοριστικές δραστηριότητες, αυτή η περίοδος αυξήθηκε σε τρία χρόνια.
Σύλληψη. Ο όρος είναι έξι μήνες.
Φυλάκιση. Σε αυτήν την περίπτωση, οι όροι της τιμωρίας είναι παρόμοιοι με την καταναγκαστική εργασία. Και η συνήθης πρακτική εφαρμογής αυτού του κανόνα σχετίζεται με τον περιορισμό των δραστηριοτήτων του οργανισμού.
Ειδικές περιπτώσεις
Οι κανονιστικοί κανόνες όσον αφορά την τιμωρία για μη καταβολή φόρων στη χώρα μας προβλέπουν επίσης ειδικές περιπτώσεις, όταν διάφορες κατηγορίες φορολογουμένων υπόκεινται σε μορφή εξαιρετικών μέτρων.
Έτσι, για άτομα σε περίπτωση φοροδιαφυγής σε ιδιαίτερα μεγάλη κλίμακα, επιβάλλεται πρόστιμο από διακόσιες χιλιάδες έως μισό εκατομμύριο ρούβλια. Και ως εναλλακτικό μέτρο τιμωρίας, μπορεί να εφαρμοστεί η καταβολή αποζημίωσης στο κράτος με τη μορφή κέρδους ενός συγκεκριμένου ατόμου που λαμβάνεται κατά τη διάρκεια της θεματικής του δραστηριότητας από ενάμισι έως τρία χρόνια.
Και στο μέρος που αφορά την καταναγκαστική εργασία σε περίπτωση φοροδιαφυγής σε ιδιαίτερα μεγάλη κλίμακα, τα άτομα μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνα για χρονικό διάστημα έως και τριάντα έξι μήνες.
Το ίδιο χρονικό διάστημα μπορεί να αφιερωθεί υπό κράτηση. Παρεμπιπτόντως, η σύλληψη σε αυτήν την περίπτωση αποκλείεται εντελώς. Αυτές οι νομικές προδιαγραφές προβλέπονται στο άρθρο 198 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Σε περιπτώσεις μη καταβολής φόρων από επιχειρηματίες και οργανισμούς σε ιδιαίτερα μεγάλη κλίμακα ή με προηγούμενη συμφωνία, τα μέτρα ευθύνης, καθώς και για τα άτομα, είναι αυστηρότερα.
Τα πρόστιμα προβλέπουν πληρωμές έως και πεντακόσιες χιλιάδες ρούβλια και η χρηματική αποζημίωση με τη μορφή παρακράτησης του εισοδήματος της επιχείρησης μπορεί να παραταθεί για περίοδο έως και τριάντα έξι μηνών.
Η καταναγκαστική εργασία σε αυτήν την περίπτωση περιορίζεται ήδη σε περίοδο έως πέντε ετών. Και όσον αφορά τον επιχειρηματία ή τον επικεφαλής της επιχείρησης, οι κανόνες ευθύνης μπορούν να εφαρμοστούν με τη μορφή στέρησης του δικαιώματος να κατέχουν ορισμένες θέσεις ή να ασχοληθούν με συγκεκριμένες δραστηριότητες. Αυτή η τιμωρία έχει διάρκεια έως και τρία χρόνια.
Η φυλάκιση συνοδεύεται από απαγόρευση δραστηριοτήτων. Εδώ μιλάμε ήδη για μια περίοδο έως τριάντα έξι μηνών.
Αποποίηση ευθυνών
Παρά τους μάλλον αυστηρούς νομικούς κανόνες στη χώρα μας σχετικά με τα μέτρα ευθύνης για μη καταβολή φόρων, εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις όπου άτομα, επιχειρηματίες και επιχειρήσεις μπορούν να αποφύγουν τις προβλεπόμενες ποινές. Αυτό ισχύει για καταστάσεις στις οποίες ο φορολογούμενος, χωρίς να χρησιμοποιεί καταναγκαστικά μέτρα, έχει πληρώσει ανεξάρτητα το ληξιπρόθεσμο χρέος, λαμβάνοντας υπόψη τους δεδουλευμένους τόκους. Αυτή η πίστη στον νομοθέτη στη χώρα μας ισχύει μόνο για τις περιπτώσεις που διαπράχθηκε αυτή η παραβίαση φόρου για πρώτη φορά.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η φορολογική υποχρέωση των πολιτών της χώρας μας δεν είναι αποκλειστικά τιμωρητικό μέτρο του κράτους. Σε αυτό το πλαίσιο, η πρακτική της ζωής εστιάζεται κυρίως στο ελάχιστο επίπεδο ευθύνης. Πράγματι, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, οι φορολογικές παραβάσεις αντισταθμίζονται μόνο με την καταβολή χρηματικής ποινής. Και το ποινικό δίκαιο χρησιμοποιείται με υπευθυνότητα πολύ σπάνια, το οποίο μαρτυρεί με ευκρίνεια την πίστη του κράτους σε αυτήν την πτυχή των δραστηριοτήτων του.
Από το 2017, στη χώρα μας ισχύουν νέοι νομικοί κανόνες με στόχο τη ρύθμιση της πληρωμής των φόρων περιουσίας, μεταφοράς και γης από τους πολίτες. Σύμφωνα με αυτούς, το ποσό των κυρώσεων για καθυστερημένη πληρωμή είναι 20% του ποσού αυτού του φόρου.
