Μεταξύ των μέσων μέσω των οποίων το κράτος είναι σε θέση να επηρεάσει τους οικονομικούς δείκτες και την παγκόσμια αγορά συναλλάγματος, ξεχωρίζουν τα επιτόκια των κεντρικών τραπεζών μιας συγκεκριμένης χώρας. Οι κεντρικές τράπεζες καθορίζουν ανεξάρτητα το μέγεθος του επιτοκίου και το χρονικό πλαίσιο στο οποίο μπορεί να αναθεωρηθεί.
Τα επιτόκια της κεντρικής τράπεζας είναι ένας ισχυρός οικονομικός δείκτης και ένας αποτελεσματικός μοχλός επιρροής στην οικονομία. Αυτός ο δείκτης είναι σημαντικός για τη διαχείριση τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής πολιτικής. Η αλλαγή του επηρεάζει τη συναλλαγματική ισοτιμία, επιτρέποντάς της να διατηρηθεί στο απαιτούμενο επίπεδο.
Το επιτόκιο της Κεντρικής Τράπεζας, το οποίο ονομάζεται επίσης επιτόκιο αναχρηματοδότησης, είναι το ποσοστό στο οποίο η κύρια τράπεζα της χώρας χορηγεί δάνεια σε άλλα πιστωτικά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένων των εμπορικών τραπεζών. Στον πυρήνα του, το επιτόκιο είναι ένας δείκτης για την οικονομία, σημείο αναφοράς για την αξία του εθνικού νομίσματος.
Το επίπεδο του καθορισμένου ποσοστού καθορίζεται κυρίως από τη ζήτηση κεφαλαίων και τον αριθμό των προσφορών στην αγορά για δάνεια και δάνεια. Το μέγεθος αυτού του δείκτη επηρεάζεται επίσης από πιστωτικούς κινδύνους, τον αναμενόμενο πληθωρισμό, τη δυναμική της συναλλαγματικής ισοτιμίας και το επίπεδο των φόρων. Το επιτόκιο καθορίζεται από ειδική προμήθεια από την κεντρική τράπεζα.
Συμμετέχοντας στην αναχρηματοδότηση εμπορικών τραπεζών, η κεντρική τράπεζα, μέσω της μεταβολής των τόκων, επηρεάζει έναν αριθμό οικονομικών δεικτών, συμπεριλαμβανομένου του πληθωρισμού και της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Όσο υψηλότερος είναι ο τόκος, τόσο ακριβότερο είναι το δάνειο που λαμβάνει μια εμπορική τράπεζα και, κατά συνέπεια, τόσο υψηλότερος είναι ο τόκος για δάνεια που παρέχονται στους πελάτες.
Το ποσοστό αναχρηματοδότησης χρησιμοποιείται ευρέως για τον υπολογισμό της φορολογίας, κατά τον καθορισμό του ποσού των κυρώσεων για καθυστερημένη πληρωμή τελών και φόρων. Τα επιτόκια στις κυβερνητικές υποχρεώσεις και το επίπεδο κερδοφορίας των περισσότερων χρηματοοικονομικών μέσων εξαρτώνται άμεσα από το επιλεγμένο επίπεδο επιτοκίου. Μια αλλαγή στο επιτόκιο αναχρηματοδότησης μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση ή μείωση του κεφαλαίου στην εγχώρια αγορά της χώρας.
Η κεντρική τράπεζα αυξάνει το επιτόκιο σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την υπερθέρμανση της οικονομίας. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται όταν υπάρχει αύξηση των τιμών των αγαθών χωρίς αύξηση της πραγματικής παραγωγής, με άλλα λόγια, όταν ο πληθωρισμός ανεβαίνει. Ένας άλλος λόγος για την αύξηση του επιτοκίου αναχρηματοδότησης είναι η ανάγκη να καταστεί το εθνικό νόμισμα πιο ελκυστικό για τους πιθανούς επενδυτές. Έτσι, η αύξηση του επιτοκίου αυξάνει την αξία του εθνικού νομίσματος και μειώνει τον πληθωρισμό.
Η αύξηση του επιτοκίου της κεντρικής τράπεζας έχει επίσης μειονέκτημα, καθώς ταυτόχρονα αυξάνεται το επιτόκιο δανεισμού προς τις επιχειρήσεις, το οποίο συνεπάγεται μαζικές μειώσεις, οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας και αύξηση της μάζας του χρήματος σε κυκλοφορία.
Με τη μείωση του επιτοκίου αναχρηματοδότησης, παρατηρείται το αντίθετο αποτέλεσμα: οι επενδυτές επιδιώκουν τη μεταφορά κεφαλαίων σε άλλο νόμισμα, η ανεργία μειώνεται, τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού οδηγούν σε αύξηση της πραγματικής παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών. Η γενική επιχειρηματική δραστηριότητα αυξάνεται, αν και ο πληθωρισμός αρχίζει να αυξάνεται.
Οι συμμετέχοντες στην αγορά πρέπει να κατανοήσουν σωστά τη σημασία και τη διαδικασία για τη διαμόρφωση των επιτοκίων, καθώς και να παρακολουθούν τις ημερομηνίες των επόμενων συνεδριάσεων της επιτροπής της κεντρικής τράπεζας, στις οποίες επιλύονται τα θέματα αλλαγής του επιτοκίου αναχρηματοδότησης.
