Ενόψει του αυξανόμενου ανταγωνισμού και μιας κρίσης στην οικονομία, η αποτελεσματική διαχείριση της παραγωγής καθίσταται σημαντικό έργο. Για την επίλυσή του, είναι απαραίτητο να αναπτυχθεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση με βάση την ανάλυση ορισμένων παραγόντων.
Κριτήρια για την αξιολόγηση της αποδοτικότητας της παραγωγής
Η αποδοτικότητα της παραγωγής αξιολογείται βάσει ορισμένων κριτηρίων. Οι ποσοτικοί δείκτες απόδοσης χρησιμοποιούνται πιο συχνά στην ανάλυση. Η παρακολούθηση της δυναμικής τους σάς επιτρέπει να εντοπίσετε μια μείωση της αποδοτικότητας της παραγωγής και να λάβετε μέτρα για την επίλυση αυτού του προβλήματος.
Ένα από τα βασικά κριτήρια που αναλύθηκαν είναι η κερδοφορία, η οποία αντικατοπτρίζει την αποτελεσματικότητα της χρήσης των πόρων της επιχείρησης. Σε γενικές γραμμές, η αποδοτικότητα είναι η σχέση μεταξύ εσόδων (ακαθάριστο εισόδημα) και συνολικού κόστους. Μπορεί να εκφραστεί μέσω δεικτών καθαρού κέρδους (ο λόγος των πωλήσεων προς την κερδοφορία των πωλήσεων), η παραγωγικότητα (ο λόγος του αριθμού των προϊόντων που πωλούνται στο κόστος εργασίας), καθώς και η καινοτομία (ένας παράγοντας που καθορίζει την ανταγωνιστικότητα της παραγωγής ρόλος της καινοτομίας στη διαδικασία παραγωγής).
Η προτεραιότητα και το ειδικό βάρος κάθε κριτηρίου εξαρτάται από τον τύπο της επιχείρησης, τη θέση της στην αγορά, το προσωπικό κ.λπ. Το καθήκον της διαχείρισης των επιχειρήσεων είναι να εντοπίσει τους βασικούς παράγοντες στην αύξηση της αποδοτικότητας της παραγωγής.
Τις περισσότερες φορές, η λύση στο πρόβλημα της ανεπαρκούς παραγωγής έγκειται σε τρεις τομείς - βελτιστοποίηση του κόστους παραγωγής, εισαγωγή καινοτομιών στην παραγωγή και αλλαγή του συστήματος διαχείρισης.
Βελτιστοποίηση κόστους
Εάν, ως αποτέλεσμα της ανάλυσης, αποκαλυφθεί ότι η εταιρεία κατέχει χαμηλή ανταγωνιστική θέση όσον αφορά την αποδοτικότητα και την αποδοτικότητα της παραγωγής, το πρωταρχικό καθήκον θα πρέπει να είναι η ανάπτυξη μέτρων για τη μείωση του κόστους. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, βήματα για τη βελτιστοποίηση του κόστους των πρώτων υλών αναζητώντας καλύτερες εμπορικές προσφορές από προμηθευτές ή αλλάζοντας συστατικά και συστατικά της διαδικασίας κατασκευής.
Μια άλλη επιλογή είναι η μείωση του σταθερού κόστους (π.χ. ενοίκια, κόστος logistics) στη διάρθρωση του κόστους λόγω της αυξημένης παραγωγής. Είναι αλήθεια ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν υπάρχουν εγγυημένες αγορές πωλήσεων για τα προϊόντα.
Τέλος, η τρίτη επιλογή είναι η βελτιστοποίηση του αριθμού κεφαλαίων. Για παράδειγμα, με εξωτερική ανάθεση ορισμένων υπηρεσιών. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιήθηκε συχνά από εταιρείες κατά τη χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, μεταφέροντας λογιστικές και νομικές λειτουργίες σε τρίτους.
Εκσυγχρονισμός της παραγωγής
Στις σύγχρονες συνθήκες, η χρήση καινοτομιών είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες της ανταγωνιστικότητας της εταιρείας. Σε τελική ανάλυση, σας επιτρέπουν να μειώσετε το κόστος παραγωγής και να προσφέρετε προϊόντα καλύτερης ποιότητας.
Ο εκσυγχρονισμός μπορεί να πραγματοποιηθεί εισάγοντας σύγχρονο λογισμικό ή νέο, πιο αποτελεσματικό εξοπλισμό. Έτσι, το λογισμικό μπορεί να αυτοματοποιήσει μέρος των επιχειρηματικών διαδικασιών ή να βελτιώσει τις εσωτερικές επικοινωνίες μεταξύ των εργαζομένων. Στο πλαίσιο μιας συνεχούς αύξησης του κόστους των ενεργειακών πόρων, ένας από τους σημαντικούς παράγοντες στην αύξηση της αποδοτικότητας της παραγωγής μπορεί να είναι η εισαγωγή τεχνολογιών εξοικονόμησης ενέργειας.
Αλλαγή του συστήματος διαχείρισης
Μια άλλη δημοφιλής μέθοδος είναι η χρήση ανεπτυγμένων και καλά αποδεδειγμένων συστημάτων διαχείρισης. Μεταξύ αυτών, το πιο διαδεδομένο είναι το μοντέλο του Συστήματος Διαχείρισης Ποιότητας (QMS) που βασίζεται στις απαιτήσεις του ISO 9001. Έχει σχεδιαστεί για τη βελτίωση των δραστηριοτήτων και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας του οργανισμού.
