Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να αποφύγετε το χρέος - απλά μην δανείζεστε. Το να ζεις μέσα στα μέσα σου δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται. Ένα άτομο είναι χτισμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να θέλει πάντα περισσότερα από όσα μπορεί να πληρώσει. Αλλά αν εκτιμήσετε νηφάλια τις δυνατότητές σας και τις αντικειμενικές ανάγκες σας, είναι πολύ πιθανό να βρείτε την καλύτερη επιλογή που σας επιτρέπει να το χρησιμοποιήσετε με το διαθέσιμο ποσό.
Οδηγίες
Βήμα 1
Πριν λάβετε μια απόφαση για μια αγορά ή άλλο κόστος, αξίζει να σκεφτείτε προσεκτικά εάν αυτή η απόκτηση είναι πραγματικά απαραίτητη και γιατί; Σε πολλές περιπτώσεις, οι εκτιμήσεις του κύρους μπορούν να τεθούν σε κίνδυνο. Εξάλλου, ξοδεύετε χρήματα για τον εαυτό σας, όχι για άλλους (και ζείτε επίσης), και συχνά θα ήταν χρήσιμο να αγνοήσετε απλά τη γνώμη των ξένων.
Αφού εγκατασταθεί στη βέλτιστη επιλογή, αξίζει να παρακολουθείτε, εάν είναι δυνατόν να τη χρησιμοποιήσετε με χαμηλότερο κόστος.
Αλλά δεν πρέπει να παρασυρθεί κανείς με την εξοικονόμηση μέσω μέτρου. Οι παροιμίες "Δεν είμαι αρκετά πλούσιος για να αγοράσω φτηνά πράγματα" και "οι φοβερές πληρώνει δύο φορές" είναι γνωστές.
Βήμα 2
Οι υφιστάμενες χρηματοοικονομικές υποχρεώσεις πρέπει να τηρούνται αυστηρά. Πληρώστε τους λογαριασμούς κοινής ωφελείας εγκαίρως, πληρώστε ενοίκιο, πληρωμές δανείων, εάν υπάρχουν.
Τα υπάρχοντα επιτόκια και διάφορες κρυφές προμήθειες στην πραγματικότητα μας είναι τέτοια που είναι καλύτερο να ξεχνάμε εντελώς τη λέξη "προϊόν δανείου". Αλλά αυτό δεν λειτουργεί πάντα. Για παράδειγμα, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι ρεαλιστικό να λυθεί το ζήτημα της στέγασης χωρίς υποθήκη και δεν μπορούν όλοι να το αντέξουν οικονομικά.
Μερικοί απλοί κανόνες θα σας επιτρέψουν να βρείτε έναν συμβιβασμό: να πάρετε ένα δάνειο μόνο ως έσχατη λύση και να μελετήσετε προσεκτικά όλες τις βασικές προϋποθέσεις γι 'αυτό, ειδικά εκείνους που γράφονται στο κείμενο της συμφωνίας σε μικρά γράμματα.
Βήμα 3
Ένας άλλος απλός κανόνας είναι "πληρώστε πρώτα." Μπορεί επίσης να νοηθεί ως η ανάγκη να ληφθεί υπόψη ένα μέρος του εισοδήματος που πρέπει να διατεθεί για το μέλλον στον αριθμό των υποχρεωτικών δαπανών. Θεωρείται βέλτιστο να διαθέσει περίπου το 10% των συνολικών χρηματοοικονομικών εσόδων για τους σκοπούς αυτούς.
