Από τα Αγγλικά, η λέξη κουπόνι (κουπόνι) μεταφράζεται ως "απόδειξη" ή "εγγύηση". Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται στον διεθνή τουρισμό και το εμπόριο. Ωστόσο, για τους Ρώσους, ένα κουπόνι συνήθως σημαίνει έλεγχο ιδιωτικοποίησης, που κυκλοφόρησε ευρέως στη χώρα στις αρχές της δεκαετίας του '90 του εικοστού αιώνα.
Η ιστορία της εμφάνισης του κουπονιού στη Ρωσία συνδέεται άρρηκτα με τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ στις 26 Δεκεμβρίου 1991, ξεκίνησε στη χώρα μια ευρεία μεταβίβαση κρατικής ιδιοκτησίας σε ιδιωτική ιδιοκτησία ή ιδιωτικοποίηση. Στη συνέχεια, αυτό το φαινόμενο έλαβε μια εξαιρετικά αρνητική εκτίμηση των ιστορικών λόγω του γεγονότος ότι το κράτος δεν μπορούσε πάντα να ελέγχει τον νέο θεσμό της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και η ιδιωτικοποίηση σε πολλές επιχειρήσεις προχώρησε αυθόρμητα, με τη χρήση βίας.
Ως απτό ισοδύναμο της μεταφοράς κρατικών περιουσιακών στοιχείων σε ιδιωτική ιδιοκτησία, η χώρα εξέδωσε ελέγχους ιδιωτικοποίησης, που ονομάζονται κουπόνια. Στην πραγματικότητα, ήταν κρατικοί τίτλοι για ειδικούς σκοπούς, προορίζονταν ως μέσο πληρωμής για αντικείμενα ιδιωτικοποίησης. Οι έλεγχοι ιδιωτικοποίησης εκδόθηκαν σε ονομαστική αξία δέκα χιλιάδων ρούβλια και είχαν περιορισμένη περίοδο ισχύος (τρία έτη) και επίσης δεν θα μπορούσαν να αποκατασταθούν εάν χαθούν.
Κάθε πολίτης της Ρωσίας θα μπορούσε να πάρει τα χέρια του σε ένα κουπόνι για δέκα χιλιάδες ρούβλια δωρεάν (στην πραγματικότητα - για 25 ρούβλια). Επιπλέον, εάν ήταν δυνατόν, ήταν δυνατή η ελεύθερη πώληση ή αγορά οποιουδήποτε αριθμού κουπονιών σε τιμή με διαπραγμάτευση. Για τα ίδια τα κουπόνια, οι κάτοχοι τους θα μπορούσαν να αγοράσουν αντικείμενα ιδιωτικοποίησης (συνήθως εν μέρει, σε ποσοστό) ή μερίδια επενδυτικών κεφαλαίων.
Το κράτος ενθάρρυνε ενεργά τους Ρώσους να αγοράσουν κουπόνια. Μαζί με το πρώτο δωρεάν κουπόνι, διανεμήθηκαν υπενθυμίσεις στις οποίες γράφτηκε: "Θυμηθείτε: αυτός που αγοράζει επιταγές ιδιωτικοποίησης διευρύνει τις ευκαιρίες του και αυτός που πουλάει χάνει προοπτικές." Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η αγορά αγοράς και πώλησης κουπονιών στις αρχές της δεκαετίας του '90 ήταν πολύ έντονη. Κάποιος τους ξεφορτώθηκε, κάποιος, αντίθετα, αγόρασε, επενδύοντας σε διάφορες χρηματοοικονομικές δομές. Η τιμή πώλησης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και ξεκίνησε από το κόστος δύο φιαλών βότκας.
Τα κουπόνια έληξαν την 1η Ιουλίου 1994. Οι περισσότεροι Ρώσοι δεν έχουν λάβει μερίσματα από αυτά τα χρεόγραφα. Οι μόνες εξαιρέσεις ήταν εκείνοι που επένδυσαν επιδέξια τους ελέγχους ιδιωτικοποίησης στις μετοχές των μεγαλύτερων κρατικών εταιρειών όπως η Gazprom.
