Η οργανωτική και νομική μορφή μιας επιχείρησης στη Ρωσία αφήνει ένα σημαντικό αποτύπωμα στις δραστηριότητές της: για παράδειγμα, εξαρτάται από τη διαδικασία φορολόγησης, αναφοράς και άλλων παραμέτρων. Ταυτόχρονα, μια εμπορική εταιρεία έχει το δικαίωμα να σχηματίσει θυγατρική, η οποία έχει επίσης τα δικά της χαρακτηριστικά.
Όλη η γκάμα επιλογών για οργανωτικές και νομικές μορφές που επιτρέπονται για την ύπαρξη στη Ρωσική Ομοσπονδία καταγράφεται στον Αστικό Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ο οποίος είναι καταχωρημένος στον κώδικα νόμων της χώρας μας με τον αριθμό 51-FZ της 30ης Νοεμβρίου 1994
Θυγατρική έννοια
Η έννοια της θυγατρικής περιγράφεται στο άρθρο 105 αυτής της κανονιστικής νομικής πράξης. Συγκεκριμένα, η παράγραφος 1 αυτού του άρθρου καθορίζει ότι μία επιχείρηση μπορεί να αναγνωριστεί ως θυγατρική μιας άλλης εάν υπάρχουν αρκετοί όροι σε μια τέτοια κατάσταση.
Έτσι, η πρώτη επιλογή για τη βάση αναγνώρισης μιας εταιρείας ως θυγατρικής σε σχέση με μια άλλη είναι το μέγεθος του μεριδίου του εγκεκριμένου κεφαλαίου που ανήκει στη μητρική εταιρεία. Εάν το καθορισμένο μέγεθος είναι το κυρίαρχο, δηλαδή δίνει στη μητρική εταιρεία ψήφο σε περίπτωση ψήφου, τότε η άλλη εταιρεία είναι θυγατρική της. Στην πράξη, το ποσοστό ψήφου είναι συνήθως περισσότερο από το 50% του μετοχικού κεφαλαίου.
Ένας άλλος λόγος για να θεωρηθεί μια εταιρεία θυγατρική μιας άλλης είναι η ύπαρξη γραπτής συμφωνίας μεταξύ τους, η οποία συντάσσεται σύμφωνα με όλες τις απαιτήσεις της σύγχρονης ρωσικής εργασίας γραφείου, σχετικά με την ύπαρξη αντίστοιχης σχέσης μεταξύ οργανισμών. Σε αυτήν την περίπτωση, το κριτήριο θα είναι επίσης εάν η μητρική εταιρεία διαθέτει ψήφο ψήφου. Επιπλέον, το άρθρο 105 του Αστικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας αναγνωρίζει την ύπαρξη άλλων λόγων που διασφαλίζουν ότι η μητρική εταιρεία έχει δικαίωμα ψήφου, βάσει των οποίων μια άλλη εταιρεία μπορεί να αναγνωριστεί ως θυγατρική της.
Επικουρικά δικαιώματα και υποχρεώσεις
Η θέση της θυγατρικής την καθιστά κάπως εξαρτημένη από τη μητρική εταιρεία. Για παράδειγμα, υποχρεούται να ακολουθεί τις οδηγίες του τελευταίου σε σχέση με αποφάσεις που σχετίζονται με τις οικονομικές της δραστηριότητες. Ταυτόχρονα, η διοίκηση της κύριας επιχείρησης πρέπει να θυμάται ότι η ευθύνη που απορρέει από τέτοιες αποφάσεις θα κατανέμεται μεταξύ των δύο εταιρειών, οι οποίες σε περίπτωση απώλειας σε μια τέτοια κατάσταση θα φέρουν από κοινού και εις ολόκληρον ευθύνη.
Ταυτόχρονα, η θυγατρική εταιρεία έχει επίσης ορισμένα σημαντικά δικαιώματα σε σχέση με τη μητρική εταιρεία. Έτσι, για παράδειγμα, δεν είναι υπεύθυνη για τυχόν χρέη της τελευταίας, αλλά η μητρική εταιρεία, με τη σειρά της, ευθύνεται επικουρικά για τα χρέη της «κόρης» σε περίπτωση πτώχευσης. Είναι αλήθεια ότι η προϋπόθεση της θυγατρικής ευθύνης ισχύει σε αυτήν την περίπτωση μόνο όταν η πτώχευση έχει προκύψει από σφάλμα της μητρικής εταιρείας.
