Ένα άτοκο δάνειο προς τον ιδρυτή από τον οργανισμό απειλεί με την ανάγκη καταβολής φόρων για τα προσωπικά έσοδα. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις, αυτός ο κίνδυνος μπορεί να αποφευχθεί πληρώνοντας έναν ελάχιστο τόκο στον δανειστή.
Πολλοί ιδρυτές λαμβάνουν χρήματα από τους οργανισμούς που ιδρύουν ως άτοκο δάνειο. Μια τέτοια ενέργεια εκτελείται με εντολή μετρητών εξόδων ή μέσω τραπεζικής μεταφοράς χρημάτων σε προσωπικό λογαριασμό. Ταυτόχρονα, ο κύριος κίνδυνος είναι η υποχρέωση καταβολής φόρου, η οποία προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία για ένα άτομο που λαμβάνει ουσιώδη οφέλη από τη χρήση άτοκου δανείου. Ο ιδρυτής εξομοιώνεται με έναν συνηθισμένο δανειολήπτη · δεν υπάρχουν προνόμια γι 'αυτόν όταν λαμβάνει χρήματα από τον οργανισμό ως δάνειο.
Πώς υπολογίζεται το υλικό όφελος του ιδρυτή
Η υποχρέωση καταβολής φόρου επί ουσιωδών παροχών που προκύπτουν από τη χρήση άτοκου δανείου προβλέπεται στο άρθρο 212 του φορολογικού κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Εάν το δάνειο είναι άτοκο ή το επιτόκιο για τη χρήση κεφαλαίων είναι μικρότερο από τα δύο τρίτα του τρέχοντος επιτοκίου αναχρηματοδότησης, τότε ο διακανονιστής θα λάβει φορολογητέο όφελος. Με ένα άτοκο δάνειο, για να υπολογίσετε το καθορισμένο όφελος, πρέπει να πολλαπλασιάσετε το ποσό του δανείου με τα δύο τρίτα του επιτοκίου αναχρηματοδότησης και, στη συνέχεια, να διαιρέσετε την προκύπτουσα αξία με 365 και να πολλαπλασιάσετε με τον αριθμό των ημερολογιακών ημερών του δανείου. Ως αποτέλεσμα, θα λάβουμε ένα σημαντικό όφελος σε ρούβλια, μετά το οποίο θα πρέπει να υπολογιστεί και να καταβληθεί το τριάντα πέντε τοις εκατό αυτού του ποσού, καθώς αυτός ο φορολογικός συντελεστής καθορίζεται για αυτόν τον τύπο εισοδήματος. Ο οργανισμός υπολογίζει και πληρώνει ανεξάρτητα αυτόν τον φόρο, παρακρατώντας χρήματα από τον μισθό του ιδρυτή, εάν ταυτόχρονα κατέχει οποιαδήποτε θέση σε αυτήν την εταιρεία. Εάν ο ιδρυτής δεν εργάζεται στην εταιρεία του, τότε είναι ανεξάρτητα υποχρεωμένος να καταβάλει το αντίστοιχο ποσό ως φόρο.
Πώς να αποφύγετε την καταβολή φόρου στον ιδρυτή
Ο ιδρυτής μπορεί να αποφύγει την καταβολή φόρου στον προϋπολογισμό με τον μοναδικό τρόπο, δηλαδή να καθορίσει τόκους για τη χρήση του δανείου. Σε αυτήν την περίπτωση, ο καθορισμένος τόκος θα πρέπει να καταβληθεί στη δική σας εταιρεία και το επιτόκιο πρέπει να είναι τουλάχιστον 2/3 του επιτοκίου αναχρηματοδότησης. Η μόνη επιλογή για την άτοκη χρήση κεφαλαίων χωρίς τον κίνδυνο να επιβληθούν πρόσθετα κόστη με τη μορφή φόρων είναι ένα δάνειο για την αγορά κατοικίας που παρέχεται στον ιδρυτή, ο οποίος έχει το δικαίωμα έκπτωσης ιδιοκτησίας και χρησιμοποιεί το αντίστοιχο δικαίωμα.
