Το δημοσιονομικό έλλειμμα είναι υπέρβαση της πλευράς των δαπανών του προϋπολογισμού έναντι των εσόδων. Με έλλειμμα προϋπολογισμού, το κράτος δεν διαθέτει αρκετά κεφάλαια για την κανονική εκτέλεση των λειτουργιών του. Στην ιδανική περίπτωση, οποιοδήποτε επίπεδο προϋπολογισμού πρέπει να είναι ισορροπημένο. Υπάρχουν όμως πολλοί παράγοντες που εμποδίζουν αυτό να συμβεί.
Οδηγίες
Βήμα 1
Να θυμάστε ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού μπορεί να σχετίζεται όχι μόνο με εξαιρετικούς παράγοντες, για παράδειγμα, με την εμφάνιση φυσικών καταστροφών ή πολέμων, το κόστος των οποίων δεν μπορεί να προβλεφθεί εκ των προτέρων, αλλά και για άλλους λόγους. Ένα έλλειμμα μπορεί να προκύψει, για παράδειγμα, σε μια κατάσταση όπου είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν μεγάλες κρατικές επενδύσεις στην ανάπτυξη της οικονομίας, η οποία αντικατοπτρίζει την ανάπτυξη του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της χώρας και όχι την κατάσταση της κρίσης. Γενικά, υπάρχουν διάφοροι λόγοι για το έλλειμμα του προϋπολογισμού:
- μείωση του εθνικού εισοδήματος λόγω της οικονομικής κρίσης ·
- μείωση του ποσού των ειδικών φόρων κατανάλωσης που εισπράττει ο προϋπολογισμός ·
- απότομη αύξηση των δαπανών του προϋπολογισμού ·
- ασυνεπής χρηματοοικονομική πολιτική του κράτους.
Βήμα 2
Λάβετε υπόψη ότι σε χώρες με σταθερό χρηματικό ποσό σε κυκλοφορία, υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι για τη μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού - η έκδοση κρατικών δανείων και η ενίσχυση του φορολογικού καθεστώτος. Σε κράτη όπου η προσφορά χρήματος δεν είναι σταθερή, υπάρχει άλλος τρόπος - η εκπομπή χρήματος. Ωστόσο, αυτή η μέθοδος είναι γεμάτη με επιταχυνόμενους ρυθμούς πληθωρισμού. Προς το παρόν, με παρόμοιο σκοπό, δημιουργούνται αποθεματικά εμπορικών τραπεζών, τα οποία συγκεντρώνονται στην Κεντρική Τράπεζα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος.
Βήμα 3
Μην ξεχνάτε ότι στις σύγχρονες συνθήκες υπάρχουν τρεις βασικές προσεγγίσεις που χρησιμοποιούνται για την επίλυση του προβλήματος του ελλείμματος του προϋπολογισμού. Η πρώτη προϋποθέτει ότι ο προϋπολογισμός πρέπει να ισορροπεί ετησίως. Ωστόσο, μια τέτοια πολιτική περιορίζει τις δυνατότητες του κράτους εάν η δραστηριότητά του έχει αντικυκλική, σταθεροποιητική κατεύθυνση. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Μια περίοδος ανεργίας έχει ξεκινήσει στη χώρα, επομένως, τα εισοδήματα του πληθυσμού μειώνονται, και ως εκ τούτου οι πληρωμές φόρου στον προϋπολογισμό. Σε αυτήν την περίπτωση, το κράτος πρέπει να αυξήσει τους φόρους ή να μειώσει τις δαπάνες. Ωστόσο, ως αποτέλεσμα αυτών των μέτρων, η συνολική ζήτηση θα μειωθεί ακόμη περισσότερο. Έτσι, ο ετήσιος ισοσκελισμένος προϋπολογισμός δεν είναι αντικυκλικός, αλλά προκυκλικός.
Βήμα 4
Η δεύτερη προσέγγιση προϋποθέτει ότι ο προϋπολογισμός δεν πρέπει να προσαρμόζεται ετησίως, αλλά κατά τη διάρκεια του οικονομικού κύκλου. Αυτή η ιδέα προϋποθέτει ότι το κράτος πρέπει να έχει αντικυκλικό αντίκτυπο και ταυτόχρονα να εξισορροπεί τον προϋπολογισμό. Η λογική πίσω από αυτήν την ιδέα είναι απλή: για να αποφευχθεί η ύφεση, η κυβέρνηση μειώνει τους φόρους και αυξάνει τις δαπάνες, δηλαδή δημιουργεί σκόπιμα ένα έλλειμμα. Στην επόμενη περίοδο - την περίοδο του πληθωρισμού - οι φόροι αυξάνονται και οι κρατικές δαπάνες μειώνονται. Όλα αυτά οδηγούν σε υπέρβαση των εσόδων από τις δαπάνες, πράγμα που σημαίνει ότι καλύπτεται το έλλειμμα του προϋπολογισμού που προέκυψε νωρίτερα.
Βήμα 5
Η τρίτη προσέγγιση περιλαμβάνει την εφαρμογή της έννοιας της λειτουργικής χρηματοδότησης, δηλαδή ο στόχος του κράτους δεν είναι να ρυθμίσει τον προϋπολογισμό, αλλά να εξασφαλίσει μια ισορροπημένη οικονομία, η οποία μπορεί να επιτευχθεί με οποιοδήποτε έλλειμμα ή πλεόνασμα. Λάβετε υπόψη ότι η πρώτη έννοια της σταθεροποίησης του προϋπολογισμού εφαρμόζεται στη χώρα μας.
