Το αέριο στην κουζίνα ή στο λεβητοστάσιο δεν είναι καινούργιο. Παρέχει ζεστασιά, επιτρέπει το φαγητό να μαγειρεύεται και διατηρεί τη λειτουργία των μηχανών. Πολλοί από εμάς γνωρίζουμε επίσης τη μυρωδιά του φυσικού αερίου. Πιο συγκεκριμένα, αυτό που παίρνουμε για τη μυρωδιά.
Στην πραγματικότητα, το μεθάνιο είναι μια άχρωμη και άοσμη ουσία. Και το γεγονός ότι ένα άτομο δεν μπορεί να το αισθανθεί μέχρι τη στιγμή που η κατάσταση της υγείας αρχίζει να επιδεινώνεται καθιστά αυτή την ουσία πολύ επικίνδυνη. Παρεμπιπτόντως, το αέριο που κινείται μέσω του κύριου αγωγού φυσικού αερίου επίσης δεν έχει μυρωδιά. Προστίθεται έντονη οσμή στο αέριο σε χαμηλή συγκέντρωση. Αλλά ερεθίζει τους υποδοχείς ενός ατόμου τόσο πολύ που όταν η ποσότητα αερίου στο δωμάτιο είναι ίση με το 1% του όγκου του αέρα, ένα άτομο θα αισθανθεί ήδη τη μυρωδιά που είναι εγγενής σε ένα ή άλλο άρωμα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό επειδή ένας μικρός σπινθήρας είναι αρκετός για να ανάψει το αέριο στο δωμάτιο, προκαλώντας ξαφνική απελευθέρωση θερμικής ενέργειας και προκαλώντας έκρηξη. Οι οσμές είναι συνήθως ειδικές ενώσεις χημικών. Περιέχουν θείο καθώς και θειούχα. Κατά συνέπεια, η ισχυρότερη και πιο ενοχλητική οσμή θα γίνει αισθητή σε ένα μείγμα αρκετών τέτοιων οσμών. Έτσι, το οικείο φυσικό αέριο στην κουζίνα έχει μια μυρωδιά που μοιάζει αόριστα με τη μυρωδιά των σάπιων κρεμμυδιών. Στη Ρωσία, το αιθυλο μερκαπτάνη χρησιμοποιείται πιο συχνά ως οσμή. Ο βαθμός κορεσμού του φυσικού αερίου με οσμές ελέγχεται από ειδικό εξοπλισμό που βασίζεται σε χημικές, οργανοληπτικές και φυσικοχημικές μεθόδους. Παρόμοιες εγκαταστάσεις βρίσκονται σε σταθμούς διανομής φυσικού αερίου, οι οποίοι εισάγουν οσμές στο μεθάνιο. Η ίδια διαδικασία συμβαίνει με το εμφιαλωμένο αέριο, το οποίο, για παράδειγμα, χρησιμοποιείται στους κινητήρες εσωτερικής καύσης του αυτοκινήτου σας. Το αέριο σε κυλίνδρους στη ντάκα περνά επίσης από τη διαδικασία της οσμής.
