Η λογιστική αξία νοείται ως η αξία των ενσώματων και άυλων περιουσιακών στοιχείων στα οποία λαμβάνονται υπόψη. Με άλλα λόγια, αυτή είναι η αξία του ακινήτου, η οποία αντικατοπτρίζεται στον ισολογισμό της επιχείρησης. Η απόσβεση εφαρμόζεται για να αντικατοπτρίζει με μεγαλύτερη ακρίβεια τη λογιστική αξία.
Οδηγίες
Βήμα 1
Το ακίνητο μπορεί να γίνει αποδεκτό στον ισολογισμό της επιχείρησης στο αρχικό κόστος και στο κόστος αντικατάστασης. Η αρχική λογιστική αξία θα περιλαμβάνει την απόκτηση, κατασκευή, θέση σε λειτουργία νέων παραγωγικών ή μη παραγωγικών περιουσιακών στοιχείων.
Βήμα 2
Η τιμή αντικατάστασης αναφέρεται στην τιμή αγοράς του ακινήτου σε τιμές αγοράς σε μια καθορισμένη ημερομηνία. Εάν το ποσό του αρχικού κόστους προσδιορίζεται ως σύνολο δαπανών, τότε το κόστος αντικατάστασης υπολογίζεται με βάση την ανάλυση των μέσων τιμών αγοράς. Το κόστος αντικατάστασης προσαρμόζεται συχνά ως αποτέλεσμα της επανεκτίμησης.
Βήμα 3
Η λογιστική αξία ενημερώνεται συνεχώς λόγω του γεγονότος ότι η ιδιοκτησία της επιχείρησης εξαντλείται, δηλαδή λαμβάνεται υπόψη η απόσβεσή του. Ως εκ τούτου, η λογιστική αξία των περιουσιακών στοιχείων προσδιορίζεται ως η διαφορά μεταξύ της αρχικής αξίας του ακινήτου που έγινε δεκτή στον ισολογισμό και του ποσού των δεδουλευμένων αποσβέσεων.
Βήμα 4
Η ανάγκη καθορισμού της λογιστικής αξίας λαμβάνει χώρα σε μετοχικές εταιρείες. Εάν μια συναλλαγή που σχετίζεται με την αποξένωση ή την απόκτηση ακινήτων υπερβαίνει το 25% της αξίας της ιδιοκτησίας του ισολογισμού, θεωρείται σημαντική. Η απόφαση για μια τέτοια συναλλαγή λαμβάνεται από τη συνέλευση των διευθυντών ή τη γενική συνέλευση των μετόχων. Σε περίπτωση εσφαλμένου προσδιορισμού της λογιστικής αξίας σε αυτήν την περίπτωση, η συναλλαγή μπορεί να θεωρηθεί άκυρη.
Βήμα 5
Πρέπει να θυμόμαστε ότι η λογιστική αξία των περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης πρέπει να προσδιορίζεται κατά την ημερομηνία της συναλλαγής. Στις μετοχικές εταιρείες, είναι μάλλον προβληματικό να καταρτιστεί ισολογισμός για μια ενδιάμεση ημερομηνία, καθώς οι περισσότερες από τις συναλλαγές πραγματοποιούνται στο τέλος της περιόδου αναφοράς. Ως εκ τούτου, η ρωσική νομοθεσία προβλέπει τον προσδιορισμό της λογιστικής αξίας των περιουσιακών στοιχείων, προκειμένου να ληφθεί απόφαση σχετικά με το μέγεθος της συναλλαγής, από την τελευταία ημερομηνία αναφοράς (μήνας ή τρίμηνο).
