Κατά γενικό κανόνα, οι συγγενείς δεν πρέπει να πληρώνουν δάνειο αντί του αποθανόντος, εάν δεν υπάρχει σχέση με τη σχετική νομική σχέση. Αλλά σε περίπτωση αποδοχής της κληρονομιάς ή ορισμένου μεριδίου αυτής, ένα τέτοιο καθήκον μπορεί να ανατεθεί σε συγγενείς.
Ο θάνατος ενός πολίτη δεν συνεπάγεται τη λήξη των υποχρεώσεών του βάσει των περισσότερων συμβάσεων. Εξαίρεση γίνεται από την ισχύουσα νομοθεσία μόνο για αυτές τις υποχρεώσεις, η εκτέλεση των οποίων συνδέεται άρρηκτα με τις προσωπικότητες του πιστωτή, του οφειλέτη. Οι συμβάσεις πίστωσης δεν ισχύουν για αυτόν τον τύπο υποχρέωσης, επομένως, σε περίπτωση θανάτου του οφειλέτη, η υποχρέωση παραμένει σε ισχύ. Ωστόσο, εάν δεν υπάρχει άμεση σχέση με τη σχετική σύμβαση δανείου (για παράδειγμα, συμμετοχή σε αυτήν ως εγγύηση), ο συγγενής του αποθανόντος οφειλέτη δεν θα χρειαστεί να εξοφλήσει τυχόν χρεώσεις. Μια πιο περίπλοκη κατάσταση προκύπτει όταν ένας συγγενής αποδέχεται οποιαδήποτε ιδιοκτησία ως κληρονομιά.
Πότε είναι η υποχρέωση αποπληρωμής του δανείου που έχει ανατεθεί σε συγγενείς
Η μόνη περίπτωση κατά την οποία ένας συγγενής μπορεί να υποχρεωθεί να εξοφλήσει τα χρέη ενός αποθανόντος δανειολήπτη είναι η αποδοχή της κληρονομιάς. Η κατάσταση αυτή ρυθμίζεται από το άρθρο 1175 του Αστικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Εάν η κληρονομική περιουσία μεταβιβάζεται στους συγγενείς του αποθανόντος με νόμο ή διά βούληση, τότε τα χρέη γίνονται δεκτά χωρίς αποτυχία. Ταυτόχρονα, η εγχώρια νομοθεσία δεν καθιστά δυνατή την αποδοχή μέρους της κληρονομιάς, επομένως, η συγκατάθεση για αποδοχή οποιασδήποτε περιουσίας αφού ο δοκιμαστής συνεπάγεται τη δυνατότητα υποβολής αξιώσεων κατά του κληρονόμου για τις υποχρεώσεις του οφειλέτη.
Τι πρέπει να γνωρίζουν οι συγγενείς που έχουν αποδεχθεί την κληρονομιά
Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η αποδοχή της κληρονομιάς είναι αποκλειστικά εθελοντική πράξη, η ανάγκη της οποίας καθορίζεται από κάθε κληρονόμο ανεξάρτητα. Εάν ένας συγγενής δεν κληρονομήσει, και δεν υπάρχουν άλλοι κληρονόμοι, τότε το ακίνητο μετά τη λήξη της περιόδου που ορίζεται από το νόμο γίνεται ιδιοκτησία του κράτους και οι υποχρεώσεις προς τους πιστωτές μπορούν να ικανοποιηθούν κατά την εφαρμογή του. Ένας παρόμοιος κανόνας ισχύει κατά την αποδοχή μιας κληρονομιάς, δηλαδή, ένας συγγενής που έχει κληρονομήσει μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος μόνο εντός της αξίας της περιουσίας που λαμβάνεται. Εάν υπάρχουν πολλοί κληρονόμοι, τότε μπορούν να υποχρεώσουν να εξοφλήσουν το χρέος μόνο εντός των ορίων της αξίας της ληφθείσας μετοχής. Το κύριο πρόβλημα, το οποίο μπορεί να είναι δύσκολο να επιλυθεί πριν από τη λήξη της περιόδου αποδοχής της κληρονομιάς, είναι ο προσδιορισμός των υπαρχουσών υποχρεώσεων του ελεγκτή, το μέγεθός τους και τα ονόματα των πιστωτών.
