Για έναν αυτοέλεγχο της λογιστικής, εφευρέθηκε από καιρό ένα υπόλοιπο. Το υπόλοιπο είναι ισορροπία, το νόημά του είναι ότι τίποτα δεν πηγαίνει πουθενά στην επιχείρηση και τα περιουσιακά στοιχεία είναι πάντα ίσα με τις υποχρεώσεις. Το υπόλοιπο αποτελείται από το συνολικό κύκλο εργασιών χρέωσης και πίστωσης των λογαριασμών για την περίοδο αναφοράς.
Τι είναι πίστωση και χρέωση
Πιστωτικές και χρεωστικές (η έμφαση είναι πάντα στην πρώτη συλλαβή) είναι έννοιες που χρησιμοποιούνται στη λογιστική για την παρακολούθηση των επιχειρηματικών διαδικασιών μιας εταιρείας. Υπάρχουν πολλοί λογιστικοί λογαριασμοί, περισσότεροι από εκατό, που δημιουργήθηκαν για να αντανακλούν λεπτομερέστερα κάθε λειτουργία της εταιρείας. Κάθε λογαριασμός έχει τον δικό του αριθμό και όνομα.
Η χρέωση αναφέρεται σε όλα τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης, δηλαδή αυτό που έχει κατά την τρέχουσα ημερομηνία. Μπορεί να είναι μετρητά σε τραπεζικούς λογαριασμούς, μετρητά, το συνολικό κόστος των υλικών στις αποθήκες, το ποσό των παγίων στοιχείων, το χρέος των αντισυμβαλλομένων. Όσο υψηλότερα είναι τα περιουσιακά στοιχεία του οργανισμού, τόσο πιο επιτυχημένο και μεγαλύτερο θεωρείται.
Οι υποχρεώσεις ή ο πιστωτικός κύκλος εργασιών είναι χρέη και πηγές σχηματισμού περιουσιακών στοιχείων. Τα χρέη περιλαμβάνουν: καθυστερήσεις στην πληρωμή μισθών, χρεώσεις σε αντισυμβαλλόμενους, αποσβέσεις, χρεώσεις προς τους ιδρυτές ή ιδιοκτήτες της εταιρείας για τη διανομή κερδών. Οι πηγές σχηματισμού περιουσιακών στοιχείων είναι, για παράδειγμα, εγκεκριμένες ή άλλα κεφάλαια.
Σε τι χρησιμοποιείται ο κύκλος εργασιών χρέωσης και πίστωσης
Κάθε λογαριασμός καταγράφεται ξεχωριστά. Μοιάζει με αυτό: η χρέωση ανά λογαριασμό γράφεται στην αριστερή πλευρά και η πίστωση στα δεξιά. Κάθε συναλλαγή αντικατοπτρίζεται στη συναλλαγή. Ένας λογαριασμός μπορεί συχνά να χρησιμοποιηθεί κατά την περίοδο αναφοράς. Τα ποσά καταγράφονται στις χρεωστικές ή πιστωτικές στήλες, ανάλογα με τον τύπο της συναλλαγής. Από τη φύση τους, τα υπόλοιπα λογαριασμών χωρίζονται σε ενεργά, παθητικά, ενεργά-παθητικά.
Η αύξηση του κύκλου εργασιών χρέωσης σε ενεργούς λογαριασμούς ή ενεργούς παθητικούς λογαριασμούς σημαίνει αύξηση της ιδιοκτησίας του οργανισμού ή της διαθεσιμότητας δικαιωμάτων αξίωσης. Αντίθετα, η αύξηση του κύκλου εργασιών δανείων δείχνει τη μείωση τους.
Σε παθητικούς λογαριασμούς, οι συναλλαγές αντιστρέφονται. Αυτοί οι λογαριασμοί υπάρχουν για να δείξουν πού και με ποιο τρόπο τα χρήματα ήρθαν στον οργανισμό.
Στο τέλος της περιόδου, ο κύκλος εργασιών χρέωσης και πίστωσης συνοψίζεται ξεχωριστά. Αποδεικνύεται ότι το τελικό υπόλοιπο είναι τελικό. Εάν τα ποσά των κύκλων εργασιών σε χρεωστική και πιστωτική συμπίπτουν, τότε ο λογαριασμός είναι κλειστός, καθώς επαναφέρεται στο μηδέν. Υπάρχουν ορισμένοι λογαριασμοί που έχουν απαραιτήτως μηδενικό υπόλοιπο στο τέλος της περιόδου, κυρίως αυτοί είναι λογαριασμοί στους οποίους διαγράφονται τα έξοδα.
Η διπλή καταχώριση αντικατοπτρίζει τον λόγο ύπαρξης χρεωστικής και πιστωτικής. Η κατώτατη γραμμή είναι το όνομα - διπλό. Δηλαδή, μία λειτουργία πρέπει να καταγράφεται δύο φορές, χρησιμοποιώντας δύο λογαριασμούς. Στον πρώτο λογαριασμό, το ποσό της συναλλαγής μετατρέπεται σε χρέωση, στο δεύτερο - με πίστωση, λαμβάνεται ισορροπία. Επομένως, η ισορροπία πρέπει πάντα να συγκλίνει. Εάν ο συνολικός κύκλος εργασιών της χρέωσης δεν συγκλίνει με τον συνολικό κύκλο εργασιών του δανείου, τότε κάπου έχει γίνει λογιστικό σφάλμα.
