Οι μετοχές με τη σύγχρονη έννοια ήρθαν στη ρωσική πραγματικότητα τη δεκαετία του '80 του περασμένου αιώνα. Αυτός είναι ένας μηχανισμός οικονομίας της αγοράς που επιτρέπει στα άτομα να συμμετέχουν στη διαχείριση επιχειρήσεων σχεδόν όλων των μορφών ιδιοκτησίας.
Οδηγίες
Βήμα 1
Στην πραγματικότητα, οι μετοχές έχουν σχεδιαστεί για να προσελκύσουν ιδιωτικό κεφάλαιο στον κύκλο εργασιών των επιχειρήσεων, επομένως, όταν οι εταιρείες χρειάζονται επιπλέον δανεισμένα κεφάλαια ή βρίσκονται σε στάδιο ενεργού ανάπτυξης, εκδίδουν έναν ορισμένο αριθμό μετοχών. Έτσι, οι επενδύσεις έρχονται στην εταιρεία, οι οποίες στη συνέχεια επιστρέφονται στον επενδυτή που κατέχει τις μετοχές υπό μορφή μερισμάτων.
Βήμα 2
Η πληρωμή μερισμάτων αναβάλλεται πάντοτε, επομένως η εκδότρια εταιρεία (αυτή που εξέδωσε τις μετοχές) έχει την ευκαιρία να έχει δωρεάν κεφάλαια και να τα εκμεταλλεύεται κατά την κρίση της. Συχνά, τα μερίσματα υπερβαίνουν σημαντικά το μέγεθος των επενδύσεων, και στη συνέχεια λένε ότι οι μετοχές έχουν αυξηθεί στην τιμή, συμβαίνει και ότι τα μερίσματα είναι αμελητέα, οπότε η επένδυση αποδίδει για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Βήμα 3
Η αύξηση της αξίας των μετοχών μπορεί να είναι τεχνητή, οι εταιρείες είναι επικερδείς όταν το "μερίδιο" τους είναι ακριβό, ωστόσο, χωρίς πραγματική επιβεβαίωση της τιμής του χρηματοοικονομικού εγγράφου, υπάρχει κίνδυνος "αναλήψεως", δηλ. μια κατάσταση προκύπτει όταν οι μέτοχοι δεν έχουν «χρήματα» στα χέρια τους, αλλά μόνο χαρτί.
Βήμα 4
Για να ξεκινήσει ή να συνεχίσει την έκδοση μετοχών, η εταιρεία πρέπει να ενημερώσει την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Χρηματοοικονομικών Αγορών. Η υπηρεσία ελέγχει ολόκληρη τη διαδικασία και ακόμη και τις προσφορές, αν και, στην πραγματικότητα, δεν έχει δικαίωμα παρέμβασης. Η ίδια υπηρεσία υπολογίζει τον πιθανό αριθμό μετοχών, τον τύπο, την αξία και την αντιστοιχία τους με το μετοχικό κεφάλαιο.
Βήμα 5
Μια μετοχική εταιρεία δεν μπορεί να διαθέσει ("ρίξει") μετοχές στην αγορά από μόνη της. Ως εκ τούτου, χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες ενός διαμεσολαβητή - ενός ασφαλιστή, μπορεί να είναι μια τράπεζα ή μια εταιρεία επενδύσεων. Συμβαίνει ότι ένας διαμεσολαβητής προσαρμόζει σημαντικά την αξία μιας μετοχής και μπορεί ακόμη και να αγοράσει ολόκληρο το χαρτοφυλάκιο χρηματοοικονομικών εγγράφων ο ίδιος. Προφανώς, ένα ορισμένο ποσό μετοχών δίνει έλεγχο στην επιχείρηση, και ως εκ τούτου οι εταιρείες τείνουν να διαχωρίζουν τα μερίδια και να αποκλείουν τη συγκέντρωση των μετοχών στα ίδια χέρια.
Βήμα 6
Οι μετοχές μπορούν να εκδοθούν πολλές φορές. Εκείνοι. ρίχνοντας τίτλους στην αγορά, η εταιρεία μπορεί να εκδώσει ένα νέο χαρτοφυλάκιο και να το θέσει ξανά προς πώληση. Ταυτόχρονα, οι προηγούμενες μετοχές δεν θα χάσουν τη δύναμη και την οικονομική τους ασφάλεια (εκτός αν, φυσικά, δεν μιλάμε για απάτη).
Βήμα 7
Η ομορφιά αυτού του τύπου των τίτλων είναι ότι ζουν όσο η επιχείρηση είναι ζωντανή, το μερίδιο χάνει την οικονομική του σημασία μόνο όταν εκδίδεται ο εκδότης οργανισμός. Επιπλέον, οι μετοχές δεν έχουν σταθερό εισόδημα, έτσι οι μέτοχοι συχνά γίνονται πολύ πλούσιοι άνθρωποι τη στιγμή που ο εκδότης αρχίζει να κερδίζει ενεργά χρήματα και, κατά συνέπεια, να πληρώνει μερίσματα.
