Τέλη και χρεώσεις εμφανίζονται με την έλευση της κυβέρνησης. Είναι γνωστό ότι στην Αρχαία Αίγυπτο, τη δεύτερη χιλιετία π. Χ., επιβλήθηκαν φόροι για τη διατήρηση του τεράστιου γραφειοκρατικού μηχανισμού αυτού του κράτους.
Οι φόροι είναι υποχρεωτικοί, νόμιμες εισφορές στους κρατικούς και τοπικούς προϋπολογισμούς, σε κρατικούς και μη κρατικούς πόρους. Είναι εξαιρετικά ποικίλα στον τρόπο επιβολής τους, στο αντικείμενο της φορολογίας, σύμφωνα με τον επιδιωκόμενο σκοπό τους. Ωστόσο, η γενική έννοια οποιουδήποτε από αυτά είναι η διασφάλιση της οικονομικής δραστηριότητας του κράτους. Το κράτος, όπως κάθε μεγάλο αγρόκτημα, χρειάζεται εργαζόμενους. Αυτοί είναι λογιστές, διευθυντές, γιατροί, δάσκαλοι, φύλακες. Εκτός από τις εσωτερικές υποθέσεις, το κράτος έχει οικονομικές και πολιτικές σχέσεις με τους γείτονές του, οπότε χρειάζεται έναν εξωτερικό οικονομικό μηχανισμό, διπλωμάτες και στρατό.
Όλα αυτά υποστηρίζονται από φόρους. Κάθε πολίτης πληρώνει φόρο εισοδήματος στον κρατικό προϋπολογισμό. Υπάρχουν επίσης αποσταλμένα τέλη από το εμπόριο (φόρος προστιθέμενης αξίας), τα οποία καταβάλλονται από εμπορικούς οργανισμούς από κάθε αγορά και πώληση. Οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης πηγαίνουν στον κρατικό προϋπολογισμό - φόροι από την πώληση καταναλωτικών αγαθών (αλάτι, αλκοόλ κ.λπ.).
Υπάρχουν επίσης καθορισμένα τέλη για γραφειοκρατία: διαβατήρια, βίζες, για την εγγραφή νομικών προσώπων, για την καταχώριση δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. Τα άτομα χρεώνονται ένα καθορισμένο ποσό για το δικαίωμα συμμετοχής σε επιχειρηματική δραστηριότητα. Οι τοπικοί προϋπολογισμοί λαμβάνουν φόρους από ιδιοκτήτες γης και χρήστες, από ιδιοκτήτες σπιτιών και οχημάτων, τόσο από νομικά πρόσωπα όσο και από ιδιώτες.
Κάθε εργαζόμενος πολίτης καταβάλλει εισφορές στο συνταξιοδοτικό ταμείο (τώρα μπορείτε να επιλέξετε μεταξύ κράτους και μη κράτους) και στο ταμείο ασφάλισης υγείας.
Τα εισπραχθέντα κεφάλαια αποτελούν οικονομικούς πόρους για την εκτέλεση των λειτουργιών και των επειγόντων καθηκόντων της κοινωνίας. Δηλαδή, ώστε οι πολίτες να μπορούν να ζουν με ασφάλεια, να εργάζονται, να λαμβάνουν δίκαιους μισθούς, να μπορούν να λαμβάνουν ιατρική περίθαλψη, να διδάσκουν τα παιδιά τους, να οδηγούν σε καλούς δρόμους, να συμμετέχουν σε επιχειρηματικές δραστηριότητες και να λαμβάνουν σύνταξη. Τα πραγματικά καθήκοντα διατυπώνονται σε κρατικά προγράμματα-στόχους (ανάπτυξη της νανοτεχνολογίας, υποστήριξη της γεωργίας κ.λπ.).
Με τη βοήθεια του συστήματος φορολογικής αναφοράς, το κράτος ασκεί έλεγχο στις οικονομικές δραστηριότητες τόσο των ατόμων όσο και των οργανισμών. Μέσω της παροχής φορολογικών κινήτρων, ενθαρρύνονται ορισμένοι τύποι δραστηριοτήτων που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η κοινωνία. Τέλος, οι φόροι συμβάλλουν στην ανακατανομή πόρων μεταξύ διαφορετικών κατηγοριών του πληθυσμού.
