Οι επιχειρήσεις καταφεύγουν συχνά σε διάφορα έξοδα ψυχαγωγίας για την πραγματοποίηση επίσημων δεξιώσεων, την πληρωμή για επαγγελματικό γεύμα, την οργάνωση δώρων και άλλων εκδηλώσεων που συμβάλλουν στη βελτίωση των σχέσεων με τους αντισυμβαλλομένους. Αυτά τα κόστη έχουν συγκεκριμένο χαρακτήρα, επομένως ο λογιστής έχει ένα σημαντικό καθήκον να τα αντικατοπτρίζει σωστά στη λογιστική.
Οδηγίες
Βήμα 1
Ανατρέξτε στις ρήτρες 5 και 7 της PBU 10/99 "Έξοδα της επιχείρησης", η οποία σημειώνει ότι τα έξοδα ψυχαγωγίας σχετίζονται με τη λογιστική καταβολή των εξόδων του οργανισμού για συνήθεις δραστηριότητες στο ποσό των πραγματικών δαπανών. Για την αναγνώριση αυτών των δαπανών στη φορολογική λογιστική, είναι απαραίτητο να συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις της παραγράφου 1 του άρθρου 252 του φορολογικού κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, να τεκμηριώνονται και να αιτιολογούνται.
Βήμα 2
Συντάξτε μια παραγγελία από τον επικεφαλής της εταιρείας σχετικά με τη χρήση ορισμένου χρηματικού ποσού για συγκεκριμένα έξοδα ψυχαγωγίας. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι απαραίτητο όλα τα κόστη να επιβεβαιώνονται με πρωτογενή τεκμηρίωση ή με πράξη για την εκτέλεση των εξόδων ψυχαγωγίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η φορολογική υπηρεσία μπορεί να απαιτήσει επεξηγηματικό σημείωμα και τη σκοπιμότητα εκτέλεσης τέτοιων δαπανών, οπότε σκεφτείτε το σκεπτικό για αυτές τις ενέργειες εκ των προτέρων.
Βήμα 3
Αναλογιστείτε τα λογιστικά έξοδα αναπαράστασης στη χρέωση του λογαριασμού 20 "Κύρια παραγωγή", λογαριασμό 44 "Έξοδα πωλήσεων" ή λογαριασμό 26 "Γενικά έξοδα" Ο επιλεγμένος λογαριασμός πρέπει να συμμορφώνεται πλήρως με τους στόχους που επιδίωξε η εταιρεία κατά την πραγματοποίηση τέτοιων εξόδων. Σε αυτήν την περίπτωση, η πίστωση αυτών των δαπανών θα ανοίξει στο λογαριασμό 60 "Διακανονισμοί με προμηθευτές", λογαριασμός 71 "Διακανονισμοί με υπόλογους" ή άλλος λογαριασμός της ενότητας VI του Χάρτη Λογαριασμών.
Βήμα 4
Αναφέρετε τα έξοδα ψυχαγωγίας σε άλλα έξοδα της εταιρείας στη φορολογική λογιστική. Επιπλέον, το μέγεθός τους δεν πρέπει να υπερβαίνει το 4% του συνολικού ποσού των αμοιβών για την περίοδο αναφοράς. Διαφορετικά, δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί στον υπολογισμό του φορολογητέου κέρδους. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, αυτά τα κόστη αναγνωρίζονται κατά την ημερομηνία της πραγματικής εμφάνισης, ανεξάρτητα από τη στιγμή της πραγματικής πληρωμής.
