Το outstaffing και η εξωτερική ανάθεση είναι δύο όροι που προέρχονται από τη διαχείριση. Εμφανίστηκαν σχετικά πρόσφατα - στη δεκαετία του '90 του ΧΧ αιώνα. Τότε δημοσιεύθηκαν τα πρώτα επιστημονικά έργα που περιγράφουν αυτή τη μορφή σχέσης μεταξύ πελατών και ερμηνευτών.
Εξωτερική ανάθεση
Η έννοια της εξωτερικής ανάθεσης μπορεί κυριολεκτικά να μεταφραστεί ως «εξωτερική πηγή». Στην πράξη, συνήθως σημαίνει τη μεταφορά ορισμένων εσωτερικών τμημάτων (για παράδειγμα, το τμήμα προσωπικού και το λογιστικό τμήμα) σε κάποιον εξωτερικό εκτελεστή.
Η εξωτερική ανάθεση παραγωγής αναφέρεται στη μεταφορά οποιωνδήποτε λειτουργιών παραγωγής ή επιχειρηματικών διαδικασιών. Σε αυτήν την περίπτωση, ο κύριος στόχος δεν είναι η εξοικονόμηση χρημάτων, όπως θα μπορούσατε να σκεφτείτε με μια σύντομη ανάλυση, αλλά η απελευθέρωση πόρων για την ανάπτυξη νέων κατευθύνσεων ή την εστίαση των προσπαθειών σε πραγματικά σημαντικά πράγματα.
Η λογιστική εξωτερική ανάθεση άρχισε να αναπτύσσεται ενεργά το 1996, όταν εκδόθηκε ο νόμος «On Accounting». Αυτή η κανονιστική νομική πράξη επέτρεψε τη μεταφορά λογιστικής σε έναν εξωτερικό οργανισμό που ειδικεύεται σε αυτόν τον τύπο υπηρεσίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα η συγκεκριμένη πρακτική είναι πολύ κοινή (σε αντίθεση με άλλους τύπους).
Το κύριο πρόβλημα της ανάπτυξης εξωτερικών πόρων στη Ρωσική Ομοσπονδία είναι η έλλειψη νομοθετικού πλαισίου που θα ρυθμίζει τη σχέση μεταξύ πελατών και ερμηνευτών. Αυτή η ιδέα δεν αντικατοπτρίζεται στον αστικό κώδικα. Δεν υπάρχει σαφής νομική δομή, επιστημονική ταξινόμηση των συμβάσεων, οπότε ο καθένας συντάσσει τέτοιες συναλλαγές μόνο βάσει των δικών του υποθέσεων.
Εξωστρέφεια
Ο όρος outstaffing, με τη σειρά του, μπορεί να μεταφραστεί ως "freelance". Η ουσία του μηχανισμού έχει ως εξής. Μέρος του προσωπικού της εταιρείας αφαιρείται από το κύριο προσωπικό και είναι εγγεγραμμένο στην εταιρεία εκτέλεσης. Ο νέος εργαζόμενος πληροί τις ίδιες υποχρεώσεις, αλλά για λογαριασμό της ήδη νέας εταιρείας, ενώ λαμβάνει αμοιβή.
Η δυσκολία έγκειται στο γεγονός ότι οι εργαζόμενοι, ενώ εξακολουθούν να εργάζονται στην ίδια θέση και να εκτελούν τις ίδιες λειτουργίες, αλλάζουν σύμβαση για την παροχή υπηρεσιών επί πληρωμή από την εταιρεία πελατών, καθώς και για να εργαστούν σε ταξιδιωτικό εισιτήριο από εκτελεστική εταιρεία. Επομένως, η κύρια διαφορά μεταξύ της υπεραγοράς και της εξωτερικής ανάθεσης είναι η σχέση του πελάτη με το προσωπικό.
Στην πραγματικότητα, όλες οι νομικές σχέσεις τελειώνουν σε αυτό το στάδιο. Ο εξωτερικός πάροχος δεν φέρει καθήκοντα, εκτός από τη συνεργασία με το προσωπικό. Το πραγματικό αποτέλεσμα δεν είναι εγγυημένο από τίποτα και συνδέονται άμεσα με υπαλλήλους μόνο σε χαρτί. Παρεμπιπτόντως, η ευθύνη ανήκει εξ ολοκλήρου στο προσωπικό.
