Η χρηματοοικονομική μόχλευση (ή χρηματοοικονομική μόχλευση) αντικατοπτρίζει την αναλογία χρέους προς ίδια κεφάλαια μιας εταιρείας. Όσο χαμηλότερη είναι η αξία της, τόσο πιο σταθερή θεωρείται η θέση της εταιρείας και οι δραστηριότητές της είναι λιγότερο επικίνδυνες.
Η έννοια της χρηματοοικονομικής μόχλευσης και το οικονομικό της νόημα
Κάθε εμπορική δραστηριότητα συνεπάγεται ορισμένους κινδύνους. Εάν καθορίζονται από τη διάρθρωση των πηγών κεφαλαίου, τότε ανήκουν στην ομάδα χρηματοοικονομικών κινδύνων. Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό τους είναι η αναλογία ιδίων κεφαλαίων προς δανεισμένα κεφάλαια. Σε τελική ανάλυση, η προσέλκυση εξωτερικής χρηματοδότησης σχετίζεται με την καταβολή τόκων για τη χρήση της. Επομένως, σε περίπτωση αρνητικών οικονομικών δεικτών (για παράδειγμα, με μείωση των πωλήσεων, προβλήματα προσωπικού κ.λπ.), η εταιρεία ενδέχεται να έχει ένα αφόρητο χρέος. Ταυτόχρονα, η τιμή για το επιπλέον προσέλκυση κεφαλαίου θα αυξηθεί.
Η οικονομική μόχλευση προκύπτει όταν η εταιρεία χρησιμοποιεί δανεισμένα κεφάλαια. Μια κατάσταση θεωρείται φυσιολογική κατά την οποία η πληρωμή για το δανεισμένο κεφάλαιο είναι μικρότερη από το κέρδος που αποφέρει. Όταν αυτό το πρόσθετο κέρδος συνοψίζεται με το εισόδημα που λαμβάνεται από τα ίδια κεφάλαια, σημειώνεται αύξηση της κερδοφορίας.
Στο εμπόρευμα και στο χρηματιστήριο, η χρηματοοικονομική μόχλευση είναι οι απαιτήσεις περιθωρίου, δηλ. η αναλογία του ποσού της κατάθεσης προς τη συνολική αξία της συναλλαγής. Αυτή η αναλογία ονομάζεται μόχλευση.
Ο δείκτης μόχλευσης είναι άμεσα ανάλογος με τον χρηματοοικονομικό κίνδυνο της επιχείρησης και αντικατοπτρίζει το μερίδιο των δανεισμένων κεφαλαίων στη χρηματοδότηση. Υπολογίζεται ως ο λόγος του αθροίσματος των μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων προς τα ίδια κεφάλαια της εταιρείας.
Ο υπολογισμός του είναι απαραίτητος για τον έλεγχο της δομής των πηγών κεφαλαίων. Η κανονική τιμή για αυτόν τον δείκτη κυμαίνεται μεταξύ 0,5 και 0,8. Μια υψηλή τιμή του δείκτη μπορεί να αποδώσει εταιρείες που έχουν σταθερή και καλά προβλέψιμη δυναμική χρηματοοικονομικών δεικτών, καθώς και εταιρείες με μεγάλο μερίδιο ρευστών περιουσιακών στοιχείων - εμπόριο, πωλήσεις, τραπεζικές συναλλαγές.
Η αποτελεσματικότητα του δανεισμένου κεφαλαίου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την απόδοση των περιουσιακών στοιχείων και το επιτόκιο δανεισμού. Εάν η κερδοφορία είναι χαμηλότερη από το επιτόκιο, τότε είναι ασύμφορη η χρήση του δανεισμένου κεφαλαίου.
Υπολογισμός της επίδρασης της χρηματοοικονομικής μόχλευσης
Για να προσδιοριστεί η συσχέτιση μεταξύ χρηματοοικονομικής μόχλευσης και απόδοσης ιδίων κεφαλαίων, χρησιμοποιείται ένας δείκτης που ονομάζεται επίδραση της χρηματοοικονομικής μόχλευσης. Η ουσία του έγκειται στο γεγονός ότι αντικατοπτρίζει το πόσο ενδιαφέρον αυξάνεται το μετοχικό κεφάλαιο κατά τη χρήση δανεισμού.
Η επίδραση της χρηματοοικονομικής μόχλευσης προκύπτει λόγω της διαφοράς μεταξύ της απόδοσης περιουσιακών στοιχείων και του κόστους δανεισμένων κεφαλαίων. Για τον υπολογισμό του, χρησιμοποιείται ένα μοντέλο πολλαπλών παραλλαγών.
Ο τύπος υπολογισμού είναι DFL = (ROAEBIT-WACLC) * (1-TRP / 100) * LC / EC. Σε αυτόν τον τύπο, το ROAEBIT είναι η απόδοση των περιουσιακών στοιχείων που υπολογίζονται μέσω των κερδών προ φόρων και τόκων (EBIT),%; WACLC - σταθμισμένο μέσο κόστος δανεισμού κεφαλαίου,%; EC είναι το μέσο ετήσιο ποσό ιδίων κεφαλαίων. LC είναι το μέσο ετήσιο ποσό δανεισμού κεφαλαίου. RP - συντελεστής φόρου εισοδήματος,%. Η συνιστώμενη τιμή για αυτόν τον δείκτη κυμαίνεται από 0,33 έως 0,5.
