Είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί η καθαρή απώλεια μετρητών του οργανισμού προκειμένου να υπολογιστεί το κόστος ευκαιρίας. Οι απώλειες μετρητών δεν μπορούν να μετρηθούν σε απόλυτες μονάδες κεφαλαίου, σε αντίθεση με άλλους πόρους, αλλά αυτό το κόστος εξαρτάται από την εναλλακτική λύση. Εάν ο οργανισμός έχει κεφάλαιο που υπερβαίνει τις ανάγκες του, τότε το κόστος ευκαιρίας της εταιρείας θα είναι ίσο με τα υψηλά ποσοστά απόδοσης εξωτερικών επενδύσεων και το ποσοστό απόδοσης με ισοδύναμο κίνδυνο.
Οδηγίες
Βήμα 1
Κάθε κατασκευαστής επιδιώκει να αυξήσει το κέρδος της επιχείρησης, αλλά το κόστος ευκαιρίας είναι το κύριο εμπόδιο στην πραγματοποίηση των ευκαιριών για μεγιστοποίηση των κερδών. Σε περίπτωση που η διοίκηση της εταιρείας δεν χρησιμοποιεί κεφάλαια κεφαλαίου και δεν λάβει ποσοστό απόδοσης εξωτερικής επένδυσης που υπερβαίνει το ποσοστό απόδοσης που λαμβάνουν οι επενδυτές αλλού, τότε τα κεφάλαια κατανέμονται μεταξύ των μετόχων. Ως αποτέλεσμα της καλύτερης εναλλακτικής ευκαιρίας, το ποσοστό απόδοσης των επενδυτών της εταιρείας δεν υπερβαίνει το ελάχιστο απαιτούμενο ποσοστό απόδοσης της επένδυσης.
Βήμα 2
Ορισμένα κόστη δεν μπορούν να λογιστικοποιηθούν στο λογιστικό σύστημα. Τα κόστη που καταλογίζονται από το σύστημα πρέπει να βασίζονται στις προηγούμενες υποχρεώσεις που πρέπει να πληρώσουν στο μέλλον. Αυτά είναι τα κόστη που ονομάζονται έγκυρα, καθώς καταγράφονται από το λογιστικό σύστημα.
Βήμα 3
Ωστόσο, για να λάβετε αποφάσεις, θα πρέπει να λάβετε υπόψη όλα τα κόστη που δεν καταγράφονται απευθείας στους λογαριασμούς. Αυτά τα κόστη καλούνται κόστη ευκαιρίας ή χρόνος. Δηλαδή, αυτά τα κόστη είναι το κόστος που μετρά το κέρδος που θυσιάζεται ή χάνεται ως αποτέλεσμα της επιλογής μιας επιλογής και όταν πρέπει να εγκαταλειφθούν άλλες επιλογές.
Βήμα 4
Το κόστος ευκαιρίας, που δεν αποδίδεται στο κεφάλαιο, μπορεί να ληφθεί υπόψη μόνο όταν πρόκειται για περιορισμένους πόρους, όπως περιορισμοί σε υλικά, εξοπλισμό ή εργασία. Όταν οι πόροι δεν είναι λιγοστοί, τότε δεν μπορούν να διατεθούν υπέρ οποιασδήποτε άλλης επιλογής.
Βήμα 5
Προκειμένου να υπολογιστεί το κόστος χρόνου μιας εταιρείας, είναι απαραίτητο για κάθε παράγοντα που εισάγεται στην παραγωγή να αξιολογηθεί το κέρδος που έχασε η επιχείρηση όταν χρησιμοποιεί τον πόρο όχι με τον καλύτερο τρόπο, αλλά στην πλησιέστερη, σε νομισματική μορφή.
Βήμα 6
Το κόστος ευκαιρίας χωρίζεται σε 2 τύπους: εξωτερικό και εσωτερικό. Το εξωτερικό κόστος σχετίζεται με την απόκτηση του πόρου και αντιστοιχεί στο όφελος που μπορεί να αποκτηθεί χρησιμοποιώντας το ίδιο κόστος ενός άλλου εναλλακτικού πόρου. Τα εσωτερικά κόστη οφείλονται στη χρήση μη ελκυστικών, αλλά ιδίων πόρων, πράγμα που σημαίνει ότι το κόστος χρόνου των πόρων της εταιρείας είναι ίσο με τα οφέλη που μπορούν να αποκτηθούν από την εναλλακτική χρήση των πόρων τους.
