Η Ελλάδα αποδείχθηκε η χώρα της ΕΕ που υπέφερε περισσότερο από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση - το έλλειμμα του ΑΕΠ αυτού του κράτους στις αρχές του 2012 ήταν σχεδόν τρεις φορές υψηλότερο από τα επιτρεπτά πρότυπα για τα μέλη της ένωσης. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι στον Τύπο άρχισαν να εμφανίζονται αναφορές για την πώληση των νησιών που ανήκουν σε αυτήν τη χώρα.
Το 2008, η κυβέρνηση αυτού του νησιωτικού κράτους στράφηκε στο Υπουργείο Οικονομικών της Ευρωζώνης για βοήθεια, και στα μέσα του 2012 η οικονομία της χώρας είχε ήδη λάβει πέντε δόσεις ενέσεων μετρητών συνολικού ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Ωστόσο, σε αντάλλαγμα για χρηματοδοτική στήριξη, η Ελλάδα ήταν υποχρεωμένη να μεταρρυθμίσει την οικονομική της πολιτική και η κυβέρνηση ανέπτυξε μέτρα λιτότητας, καθώς και μερική ιδιωτικοποίηση της κρατικής ιδιοκτησίας. Οι προοπτικές ιδιωτικοποίησης συζητήθηκαν σε συνέντευξη με τον πρωθυπουργό της χώρας, Αντώνη Σαμαρά, στη γαλλική εφημερίδα Le Monde.
Σύμφωνα με δημοσιογράφους, ο αρχηγός της κυβέρνησης ανακοίνωσε τη δυνατότητα πώλησης ορισμένων ακατοίκητων νησιών σε ιδιώτες. Ωστόσο, λίγες μέρες μετά τη διάδοση αυτών των πληροφοριών από διάφορες υπηρεσίες, εμφανίστηκε μια ειδική εξήγηση της υπηρεσίας Τύπου της ελληνικής κυβέρνησης. Περιείχε μια λεκτική ομιλία του πρωθυπουργού, από την οποία, σύμφωνα με την υπηρεσία Τύπου, προκύπτει ότι δεν αφορούσε καθόλου την πώληση των νησιών. Ο Σαμαράς είπε ότι πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για να μετατραπεί αυτό το αχρησιμοποίητο έδαφος σε πρωτεύουσα, το οποίο παρεξηγήθηκε από τους Γάλλους. Αλλά στην πραγματικότητα, αφορούσε μακροχρόνια μίσθωση, μίσθωση ή μικτή ιδιοκτησία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, στην οποία τα νησιά παραμένουν στην κρατική ιδιοκτησία.
Επιπλέον, ο Σαμαράς είπε σε συνέντευξή του ότι δεν υπάρχουν ιδιωτικά νησιά ανάμεσα σε περισσότερα από δύο χιλιάδες ελληνικά νησιά. Ωστόσο, ο Τύπος αναφέρει τακτικά ότι με την έναρξη της οικονομικής κρίσης, η οποία εξελίχθηκε σε πολιτική και κοινωνική, οι ιδιώτες ιδιοκτήτες άρχισαν να πωλούν ή να εκμισθώνουν μεμονωμένα νησιά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Συγκεκριμένα, αφορούσαν τα νησιά Πάτροκλος, Σκορπιό και Οξιά, τα οποία οι ιδιοκτήτες ήθελαν να απαλλαγούν από ποσά που κυμαίνονται από 5 έως 100 εκατομμύρια ευρώ.
