Το κράτος διαθέτει ένα ευρύ φάσμα μέσων νομισματικής πολιτικής. Στόχος είναι να αλλάξει το χρηματικό ποσό που κυκλοφορεί για να εξασφαλιστεί η σταθερότητα των τιμών, να ομαλοποιηθεί η κατάσταση στην αγορά εργασίας και να αυξηθεί η παραγωγή.
Οδηγίες
Βήμα 1
Οι στόχοι της νομισματικής πολιτικής μπορούν να επιτευχθούν μέσω της χρήσης γενικών και επιλεκτικών μέσων. Στην πρώτη περίπτωση, πραγματοποιείται ο αντίκτυπος στη γενική αγορά του δανειακού κεφαλαίου. Τα επιλεκτικά μέσα ρυθμίζουν συγκεκριμένους οικονομικούς τομείς ή μεγάλους συμμετέχοντες στην αγορά. Τα βασικά κοινά εργαλεία είναι οι λογιστικές πολιτικές, οι συναλλαγές ανοιχτής αγοράς και τα αντίγραφα ασφαλείας. Μεταξύ των επιλεκτικών, μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τον έλεγχο ορισμένων τύπων δανείων, τη ρύθμιση κινδύνων και ρευστότητας, καθώς και διάφορες συστάσεις.
Βήμα 2
Ο δανεισμός με προεξοφλητικό επιτόκιο σχετίζεται με μία από τις λειτουργίες της Κεντρικής Τράπεζας. Αυτό συνεπάγεται την κατανομή δανείων σε εμπορικές τράπεζες με το προεξοφλητικό επιτόκιο (κατά την έκδοση δανείων με τη μορφή λογαριασμών) ή με το επιτόκιο αναχρηματοδότησης (σε άλλες μορφές δανεισμού). Συνήθως βρίσκονται σε επίπεδο χαμηλότερο από τα επιτόκια της βραχυπρόθεσμης κεφαλαιαγοράς. Όταν τα επιτόκια αναχρηματοδότησης ή τα επιτόκια προεξόφλησης αυξάνονται, οι εμπορικές τράπεζες μειώνουν το δανεισμό. Αυτό οδηγεί σε μείωση του όγκου δανεισμού σε άτομα ή νομικά πρόσωπα, καθώς και σε αύξηση των επιτοκίων δανείων. Αυτό το μέσο ονομάζεται επίσης πολιτική ακριβών χρημάτων. Το αποτέλεσμα είναι η μείωση του όγκου της προσφοράς χρήματος. Το αντίθετο αποτέλεσμα έχει μια πολιτική φθηνού χρήματος, η οποία επιτυγχάνεται με τη μείωση των βασικών τιμών.
Βήμα 3
Αλλαγές στον όγκο της προσφοράς χρήματος σε κυκλοφορία από την Κεντρική Τράπεζα μπορούν επίσης να επιτευχθούν με τη διεξαγωγή δραστηριοτήτων στην ανοιχτή αγορά. Αυτό το εργαλείο είναι το κλειδί στις ανεπτυγμένες χώρες. Κατά τη διεξαγωγή δραστηριοτήτων στην ελεύθερη αγορά, η Κεντρική Τράπεζα αγοράζει και πωλεί κρατικούς τίτλους (αποθεματικά περιουσιακά στοιχεία). Η πώληση οδηγεί σε μείωση του πλεονάζοντος αποθεματικού των εμπορικών τραπεζών, καθώς και μείωση των ευκαιριών δανεισμού. Ως αποτέλεσμα, η προσφορά χρήματος μειώνεται και η τιμή δανεισμού αυξάνεται. Κατά την αγορά κινητών αξιών, αντίθετα, η προσφορά χρήματος αυξάνεται και το επιτόκιο των δανείων μειώνεται.
Βήμα 4
Η νομισματική πολιτική ασκείται επίσης με την αλλαγή του όγκου των περιουσιακών στοιχείων που οι εμπορικές τράπεζες υποχρεούνται να διατηρούν στα αποθεματικά της Κεντρικής Τράπεζας. Όλες οι τράπεζες διατηρούν μόνο ένα μικρό μέρος των περιουσιακών στοιχείων σε μετρητά, τα υπόλοιπα κεφάλαια αντιστρέφονται σε ρευστά περιουσιακά στοιχεία (για παράδειγμα, δάνεια). Όταν η Κεντρική Τράπεζα αλλάζει το ποσοστό ρευστότητας (συνήθως ορίζεται ως ποσοστό του όγκου των καταθέσεων), αυτό επηρεάζει την ικανότητα των τραπεζών να αυξήσουν την προσφορά χρήματος. Η Κεντρική Τράπεζα χρησιμοποιεί αυτό το εργαλείο σχετικά σπάνια.
Βήμα 5
Επιλεκτικά μέσα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από την Κεντρική Τράπεζα για να ασκήσουν έλεγχο σε συγκεκριμένους τύπους πιστώσεων. Για παράδειγμα, υποδεικνύοντας την ανάγκη αύξησης της πραγματοποίησης ειδικών καταθέσεων με την αύξηση του δανεισμού. Επίσης, η Κεντρική Τράπεζα ασκεί έλεγχο επί των κινδύνων και της ρευστότητας των τραπεζών. Στο χρηματιστήριο, η ρύθμιση πραγματοποιείται με τον καθορισμό νομικών περιθωρίων. Αυτό γίνεται προκειμένου να μην προκληθεί σοβαρή ζημιά στην οικονομία με υπερβολική κερδοσκοπία. Τέλος, η Κεντρική Τράπεζα μπορεί να παρέχει συμβουλές στις τράπεζες όσον αφορά τις πολιτικές τους. Για παράδειγμα, για να αποφευχθεί η υπερβολική ανάπτυξη του χαρτοφυλακίου ακάλυπτων δανείων.
