Η φορολογική λογιστική είναι ένα σύστημα συλλογής και σύνοψης πληροφοριών από πρωτογενή έγγραφα, το οποίο χρησιμοποιείται από τον φορολογούμενο για τον προσδιορισμό της φορολογικής βάσης. Το φορολογικό σύστημα καθορίζεται από τον οργανισμό ανεξάρτητα και καθορίζεται στη λογιστική πολιτική.
Οδηγίες
Βήμα 1
Η έννοια της «φορολογικής λογιστικής» εμφανίστηκε στη νομοθεσία σε σχέση με την εισαγωγή του κεφαλαίου 25 του φορολογικού κώδικα. Το άρθρο 313 του φορολογικού κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας ορίζει ότι η φορολογική λογιστική πρέπει να τηρείται σε έναν εμπορικό οργανισμό για τον υπολογισμό του φόρου εισοδήματος.
Βήμα 2
Τα αντικείμενα της φορολογικής λογιστικής περιλαμβάνουν επιχειρηματικές δραστηριότητες, περιουσία και υποχρεώσεις του οργανισμού. Η αποτίμηση αυτών των αντικειμένων καθορίζει το μέγεθος της φορολογικής βάσης. Για φορολογικούς σκοπούς, τα λογιστικά στοιχεία πρέπει να απεικονίζονται στα έγγραφα συνεχώς και με χρονολογική σειρά.
Βήμα 3
Η επιβεβαίωση των πληροφοριών που αντικατοπτρίζονται στη φορολογική λογιστική είναι:
- πηγαία έγγραφα ·
- φορολογικά μητρώα ·
- υπολογισμός της φορολογικής βάσης.
Με βάση δεδομένα από πρωτογενή έγγραφα, συμπληρώνονται μητρώα φορολογικής λογιστικής, τα οποία είναι αναλυτικά έγγραφα. Τα έντυπα εγγραφής μπορούν να αναπτυχθούν από τον φορολογούμενο ανεξάρτητα και να διατηρηθούν σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή. Με βάση τις πληροφορίες που περιέχονται στα μητρώα, υπολογίζεται η φορολογική βάση. Το περιεχόμενο των μητρώων αποτελεί φορολογικό μυστικό, επομένως, όταν αποθηκεύονται σε έναν οργανισμό, είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί η προστασία από μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση.
Βήμα 4
Η φορολογική λογιστική μπορεί να διεξαχθεί με βάση τη λογιστική ή ανεξάρτητα από αυτήν. Στην πρώτη περίπτωση, υπάρχει σύγκλιση φόρου και λογιστικής, με πλήρη σύμπτωση δεδομένων, τα λογιστικά μητρώα μπορούν να αναγνωριστούν ως φορολογικά μητρώα. Στη δεύτερη περίπτωση, πραγματοποιείται παράλληλη λογιστική και ο όγκος των λογιστικών εργασιών αυξάνεται.
Βήμα 5
Το φορολογικό σύστημα λογιστικής πρέπει να τεκμηριώνεται στη λογιστική πολιτική, η οποία εγκρίνεται με εντολή του επικεφαλής του οργανισμού. Τροποποιήσεις στη λογιστική πολιτική γίνονται όταν οι λογιστικές μέθοδοι ή οι όροι της επιχείρησης αλλάξουν, καθώς και όταν γίνονται τροποποιήσεις στη φορολογική νομοθεσία. Η λογιστική πολιτική για φορολογικούς σκοπούς μπορεί να αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο οργανωτικό μέρος, καθορίζονται οι γενικοί κανόνες για την τήρηση αρχείων, αναφέρονται τα υπεύθυνα πρόσωπα και εγκρίνεται η διαδικασία και οι όροι για την επεξεργασία εγγράφων. Το δεύτερο μεθοδολογικό μέρος αντικατοπτρίζει συγκεκριμένες μεθόδους για τον υπολογισμό των μεμονωμένων φόρων · για κάθε στοιχείο φορολογίας, συνιστάται να υποδείξετε μια σύνδεση με ένα συγκεκριμένο άρθρο του Κώδικα Φορολογίας. Μορφές φορολογικών μητρώων που καταρτίζονται από τον οργανισμό μπορούν να επισυνάπτονται στη λογιστική πολιτική.
