Προσφέροντας τα προϊόντα τους στους πελάτες τους, οι τράπεζες ενδιαφέρονται να αποκτήσουν το μέγιστο κέρδος. Συνίσταται όχι μόνο στη λήψη τόκων για δάνειο, αλλά και στην παροχή άλλων υπηρεσιών. Η πληρωμή τους ονομάζεται διαφορετικά: τέλη, εισφορές, πληρωμές, προγράμματα, καθώς και προμήθειες.
Επισήμως, οι προμήθειες που χρεώθηκαν από τον πελάτη κατά την έκδοση δανείου, καθώς και για τη διατήρηση λογαριασμού δανείου, το 2009, με απόφαση του Ανώτατου Διαιτητικού Δικαστηρίου, κηρύχθηκαν παράνομες. Ωστόσο, αυτό δεν σταμάτησε τους χρηματοδότες, επειδή βρήκαν την ευκαιρία να παρακάμψουν το νόμο και να λάβουν ακόμη τις προμήθειές τους.
Η τραπεζική προμήθεια είναι ένα τέλος για την παροχή υπηρεσιών που συλλέγει η τράπεζα από τον πελάτη. Αν και αυτή η έννοια δεν περιέχει ούτε τον Αστικό Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ούτε τον Νόμο «για τις Τράπεζες και τις Τραπεζικές Δραστηριότητες», τέτοια διατύπωση περιέχεται σε τραπεζικά έγγραφα και συμφωνίες και συνεπάγεται την πληρωμή για υπηρεσίες που παρέχονται. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι προμήθειες των τραπεζών ως προς το κέρδος είναι η δεύτερη πηγή εσόδων μετά από τόκους από δάνεια.
Το ποσό της προμήθειας καθορίζεται στη σύμβαση και μπορεί να εκφραστεί ως ποσοστό του ποσού της συναλλαγής (για παράδειγμα, 1% του ποσού μεταφοράς χρημάτων) ή σε απόλυτα ποσά (για παράδειγμα, 1000 ρούβλια μηνιαίως για τη διατήρηση λογαριασμού νομικής οντότητας).
Τα τραπεζικά τέλη μπορούν να χωριστούν σε δύο τύπους:
για τις παρεχόμενες υπηρεσίες, "Επιβαλλόμενες" (ή κρυφές) χρεώσεις
Οι τράπεζες χρεώνουν προμήθεια για την παροχή υπηρεσιών όπως:
- μεταφορά χρημάτων,
- ανάληψη μετρητών από τράπεζες τρίτων,
- καταμέτρηση κερμάτων, τραπεζογραμματίων,
- ανάληψη μετρητών από πιστωτικές κάρτες,
- υπηρεσία πιστωτικών καρτών,
- μετατροπή νομίσματος,
- factoring (τραπεζική υπηρεσία για προμηθευτές που εργάζονται με όρους αναβολής πληρωμής),
- απαραίτητες πράξεις τεκμηρίωσης για διευθετήσεις μεταξύ του πωλητή και του αγοραστή.
Ο δεύτερος τύπος προμήθειας περιλαμβάνει τις λεγόμενες «επιβληθείσες» προμήθειες, οι οποίες είναι πληρωμές για πρόσθετες υπηρεσίες της τράπεζας, οι οποίες στην πραγματικότητα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κύριας υπηρεσίας. Για παράδειγμα, κατά τη χορήγηση δανείου, η τράπεζα μπορεί επιπλέον να συλλέξει χρήματα από τον πελάτη για:
- εξέταση της αίτησης,
- έκδοση δανείου,
- εκταμίευση χρημάτων από τον λογαριασμό,
- μεταφορά χρημάτων στον λογαριασμό του οφειλέτη,
- άνοιγμα και συντήρηση λογαριασμού δανείου,
- προσωπικές συμβουλευτικές υπηρεσίες,
- ασφάλιση ζωής και υγείας,
- πρόωρη αποπληρωμή του δανείου,
- άρνηση λήψης δανείου,
- παρέχοντας στον πελάτη πληροφορίες σχετικά με το χρέος.
Μια άλλη πρόσθετη επιλογή επί πληρωμή, την οποία ο πελάτης μπορεί να μην γνωρίζει καν, είναι η ενημέρωση μέσω SMS. Η υπηρεσία Mobile Banking ενεργοποιείται συχνά αυτόματα αφού ο πελάτης λάβει μια τραπεζική κάρτα. Η πρόβλεψή του πληρώνεται επίσης. Τα χρήματα για αυτό θα αναληφθούν αυτόματα από το λογαριασμό κινητού τηλεφώνου ή κάρτας. Εάν δεν πρόκειται να το χρησιμοποιήσετε, είναι καλύτερα να το απενεργοποιήσετε αμέσως.
Κατά κανόνα, οι κρυφές χρεώσεις και οι προμήθειες στη συμφωνία γράφονται με μικρά γράμματα, οπότε δεν είναι εντυπωσιακές. Επομένως, όταν λαμβάνετε κάρτα ή υποβάλλετε αίτηση για δάνειο, θα πρέπει να μελετήσετε προσεκτικά όλες τις υποπαραγράφους της συμφωνίας, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στην πληρωμή πρόσθετων υπηρεσιών.
