Η τιμή ενός δανείου είναι το κύριο κριτήριο για την επιλογή μιας πρότασης δανείου από έναν δανειολήπτη. Αυτή είναι μια νομισματική έκφραση πληρωμής για τη χρήση δανεισμού χρημάτων, η οποία αντικατοπτρίζει το ποσό της υπερπληρωμής για ένα δάνειο.
Τι καθορίζει την τιμή του δανείου
Το κόστος ενός δανείου σχετίζεται στενά με την αρχή της αποπληρωμής των πιστωτικών σχέσεων, δεδομένου ότι η τράπεζα λαμβάνει εισόδημα κατά την έκδοση δανείου. Το επιτόκιο δανείου ορίζεται ως η αναλογία των εσόδων της τράπεζας για την έκδοση δανείου προς το ποσό του δανείου. Για παράδειγμα, με ποσό δανείου 100 χιλιάδες ρούβλια. και η τιμή δανείου των 25 χιλιάδων ρούβλια. το ετήσιο ποσοστό είναι 25%.
Η τιμή του δανείου καθορίζεται άμεσα από το επίπεδο του επιτοκίου. Το τελευταίο σχηματίζεται υπό την επίδραση του λόγου προσφοράς και ζήτησης για διάφορους τύπους δανείων. Εξαρτάται από διάφορους παράγοντες:
- τη δυναμική της προσέλκυσης καταθέσεων από τον πληθυσμό, καθώς και το μέσο επιτόκιο καταθέσεων ·
- την οικονομική κατάσταση στη χώρα (πληθωρισμός, κ.λπ.) - το επιτόκιο δανείου πρέπει να καλύπτει το ποσοστό πληθωρισμού ·
- την πιστωτική πολιτική της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, το επιτόκιο αναχρηματοδότησης με το οποίο η Κεντρική Τράπεζα της Ρωσικής Ομοσπονδίας δανείζει σε άλλες τράπεζες ·
- το μέσο επιτόκιο στη διατραπεζική αγορά δανεισμού ·
- η δομή των περιουσιακών στοιχείων της τράπεζας, όσο μεγαλύτερο είναι το μερίδιο των δανεισμένων κεφαλαίων, τόσο ακριβότερο είναι το δάνειο ·
- το επίπεδο ανταγωνισμού στην αγορά, το οποίο επηρεάζει τη ζήτηση πίστωσης από τους δανειολήπτες, όσο μικρότερο είναι, τόσο φθηνότερο είναι το δάνειο ·
- όρος και τύπος δανείου ·
- ο βαθμός κινδύνου του δανείου - τα ακάλυπά δάνεια χωρίς εγγυητές χαρακτηρίζονται από υψηλότερο βαθμό κινδύνου και εκδίδονται με υψηλότερο επιτόκιο.
Πώς διαμορφώνεται η πραγματική τιμή δανείου
Φαίνεται ότι ο υπολογισμός του πραγματικού κόστους ενός δανείου, γνωρίζοντας τους τόκους ετησίως και τη διάρκεια του δανείου, είναι αρκετά απλός. Σε αυτήν την περίπτωση όμως υπάρχουν παγίδες και η πραγματική τιμή του δανείου μπορεί να είναι αρκετές φορές υψηλότερη από το σταθερό επιτόκιο.
Οι πληρωμές δανείου αποτελούνται από πληρωμές για την αποπληρωμή του κύριου χρέους, τους τόκους του δανείου, καθώς και τις προμήθειες. Οι τελευταίες συχνά κρύβονται από τα μάτια των χρηστών στο στάδιο της σύναψης σύμβασης. Αυτές μπορεί να είναι προμήθειες για την εξέταση και την έκδοση ενός δανείου, για το άνοιγμα και τη συντήρηση ενός λογαριασμού, για τη συντήρησή του.
Ορισμένες τράπεζες χρεώνουν επιπλέον χρεώσεις για ανάληψη μετρητών (συνήθως όταν χρησιμοποιούν πιστωτικές κάρτες).
Επίσης, η συμφωνία μπορεί να καθιερώνει πληρωμές σε τρίτους σε βάρος του δανειολήπτη. Κατά κανόνα, αυτό ισχύει για στεγαστικά δάνεια, τα οποία προβλέπουν πληρωμή για τις υπηρεσίες εκτιμητών, ασφαλιστών, συμβολαιογράφων κ.λπ. ή για δάνεια αυτοκινήτων (πληρωμή CASCO). Όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν στο γεγονός ότι το ποσοστό του 20% ετησίως, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις προμήθειες, μπορεί να μετατραπεί σε και το 50%.
Ξεχωριστά, το κόστος του δανείου μπορεί να περιλαμβάνει πρόστιμα και κυρώσεις για καθυστερημένες πληρωμές σε μηνιαίες πληρωμές. Είναι ατομικά σε κάθε τράπεζα.
Πρόσφατα, στη Ρωσική νομοθεσία εμφανίστηκαν νόμοι που προστατεύουν τους δανειολήπτες από κρυφές χρεώσεις και τόκους. Η τράπεζα υποχρεούται να ενημερώνει τον οφειλέτη για όλους τους τύπους και τους όρους πληρωμής των δανείων.
Έτσι, σύμφωνα με τη ρωσική νομοθεσία, οι τράπεζες πρέπει να κοινοποιούν στον οφειλέτη το πλήρες κόστος του δανείου (CCC), το οποίο εκφράζεται ως ποσοστό. Πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις πληρωμές που καθορίζονται στη σύμβαση. Επίσης, τα δικαστήρια απαγόρευαν στις τράπεζες να χρεώνουν προμήθεια για πρόωρη αποπληρωμή ενός δανείου, καθώς και προμήθειες για την εξυπηρέτηση και τη συντήρηση ενός λογαριασμού.
