Οι καταχωρίσεις στη λογιστική είναι συστηματοποιημένες πληροφορίες που αντικατοπτρίζουν τις χρηματοοικονομικές και επιχειρηματικές δραστηριότητες της επιχείρησης. Βάσει αυτών, καταρτίζονται ετήσιες καταστάσεις και σχηματίζεται ένα υπόλοιπο, υπολογίζονται τα κέρδη και καταβάλλονται φόροι. Έτσι, οι δημοσιεύσεις είναι η βάση της λογιστικής.
Οδηγίες
Βήμα 1
Αγοράστε το Ενοποιημένο Λογιστικό Σχέδιο και οδηγίες για την εφαρμογή του, οι οποίες εγκρίνονται με εντολή του Υπουργείου Οικονομικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας Αρ. 157η με ημερομηνία 1 Ιανουαρίου 2010. Ελέγξτε για καινοτομίες και προσθήκες, καθώς όλες οι δημοσιεύσεις πρέπει να συντάσσονται σύμφωνα με τους αποδεκτούς νομικούς κανόνες. Διαφορετικά, ενδέχεται να επιβληθείτε κυρώσεις κατά τη διάρκεια φορολογικού ελέγχου. Διαβάστε τους βασικούς κανόνες που υιοθετούνται σε αυτά τα έγγραφα.
Βήμα 2
Μελετήστε το γράφημα των λογιστικών λογαριασμών. Αποτελείται από οκτώ ενότητες και μια λίστα λογαριασμών εκτός υπολοίπου. Συνολικά, 99 κύριοι λογαριασμοί χρησιμοποιούνται στη λογιστική, οι οποίοι χωρίζονται σε ενεργούς, παθητικούς και ενεργούς-παθητικούς. Οι ενεργές είναι αυτές που δείχνουν την κατάσταση και την κίνηση των οικονομικών περιουσιακών στοιχείων και η αύξηση τους αντικατοπτρίζεται στη χρέωση. Για τον χαρακτηρισμό της κατάστασης και της κίνησης των πηγών κεφαλαίων, χρησιμοποιούνται παθητικοί λογαριασμοί, η αύξηση των οποίων εμφανίζεται στο δάνειο.
Βήμα 3
Μάθετε να καθορίζετε ποιοι λογαριασμοί χαρακτηρίζουν μια δεδομένη συναλλαγή. Για παράδειγμα, η μισθοδοσία των εργαζομένων που απασχολούνται στην κύρια παραγωγή. Σε αυτήν την περίπτωση, θα χρειαστείτε τον λογαριασμό 70 "Πληρωμές με προσωπικό για μισθούς" και τον λογαριασμό 20 "Βασική παραγωγή". Δεδομένου ότι ο λογαριασμός 70 είναι παθητικός, το δεδουλευμένο θα αντικατοπτρίζεται στην πίστωση και στην πληρωμή μισθών στους υπαλλήλους - στη χρέωση.
Βήμα 4
Συνθέστε τη συναλλαγή για την επιχειρηματική συναλλαγή. Στο παρουσιαζόμενο παράδειγμα, θα μοιάζει με: χρέωση 20 - πίστωση 70. Με την ίδια αναλογία, γίνονται όλες οι κύριες δημοσιεύσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι απαραίτητο να ανοίξετε έναν δευτερεύοντα λογαριασμό για έναν συγκεκριμένο λογαριασμό, ο οποίος θα χαρακτηρίζει καλύτερα τη λειτουργία. Για παράδειγμα, ο ορισμός του φόρου προστιθέμενης αξίας πρέπει να αναφέρεται στον δευτερεύοντα λογαριασμό "Υπολογισμός ΦΠΑ", ο οποίος ανοίγει στον λογαριασμό 68 "Υπολογισμοί φόρων και τελών". Ταυτόχρονα, εκχωρείται ο δικός του αριθμός που αντιστοιχεί στη λογιστική πολιτική της επιχείρησης.
