Το νόμισμα είναι το πιο σημαντικό κρατικό και διεθνές χρηματοοικονομικό μέσο. Για να το ρυθμίσετε, υπάρχει ένας μηχανισμός όπως η νομισματική πολιτική.
Η έννοια και η σύνθεση της νομισματικής πολιτικής
Η νομισματική πολιτική είναι ένα σύνολο οικονομικών, οργανωτικών και νομικών μέτρων για τη δημιουργία νομισματικών σχέσεων εντός ενός και μεταξύ πολλών κρατών, τραπεζικών δομών και χρηματοοικονομικών αρχών. Λειτουργεί ως ένα από τα βασικά τμήματα της κρατικής και διεθνούς οικονομικής πολιτικής.
Τα μέσα της αντίστοιχης πολιτικής κατεύθυνσης είναι:
- παρέμβαση σε συνάλλαγμα ·
- έλεγχος νομισμάτων
- αποθεματικά συναλλάγματος ·
- περιορισμοί νομίσματος
- καθεστώς συναλλαγματικής ισοτιμίας ·
- επιδοτήσεις συναλλάγματος.
Τα θέματα της νομισματικής πολιτικής είναι οι διεθνείς νομισματικοί και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, η κυβέρνηση, η κεντρική τράπεζα, καθώς και ειδικοί εξουσιοδοτημένοι οργανισμοί (νομισματικό συμβούλιο και άλλοι). Ο πιο σημαντικός ρόλος της αντίστοιχης κατεύθυνσης στην πολιτική είναι η διατήρηση της σταθερότητας της συναλλαγματικής ισοτιμίας που έχει υιοθετηθεί στην κατάσταση της νομισματικής μονάδας, καθώς και η διασφάλιση αποτελεσματικών οικονομικών σχέσεων εξωτερικού εμπορίου. Ενεργώντας ως μία από τις κύριες κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής, η νομισματική πολιτική διαμορφώνεται με βάση στοιχεία όπως τα φορολογικά, διαρθρωτικά επενδυτικά και νομισματικά συστήματα.
Νομοθετικό πλαίσιο για τη νομισματική πολιτική
Αυτός ο τύπος κρατικής πολιτικής κατοχυρώνεται στη νομοθεσία συναλλάγματος, η οποία ρυθμίζει τη διαδικασία διεξαγωγής συναλλαγών χρυσού και συναλλάγματος στην επικράτεια του κράτους. Από αυτό προκύπτει ότι η νομισματική πολιτική στοχεύει όχι μόνο στη ρύθμιση των συναλλαγματικών ισοτιμιών και της μετατρεψιμότητας του εθνικού νομίσματος, αλλά και στον έλεγχο των αποθεμάτων χρυσού και συναλλάγματος της τρέχουσας κατάστασης.
Προκειμένου να συμμορφωθεί με τη νομισματική νομοθεσία και τη νόμιμη εφαρμογή των συναλλαγών σε νομίσματα, το κράτος διενεργεί έλεγχο νομίσματος. Αυτό είναι ένα σύμπλεγμα ειδικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται από την Κεντρική Τράπεζα και την κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Οι τελευταίοι καθορίζουν κυμαινόμενες και σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες, ελέγχουν και καταγράφουν όλα τα οικονομικά έγγραφα, ανοίγουν και κλείνουν λογαριασμούς συναλλάγματος και παρακολουθούν τη διαδικασία σύναψης συναλλαγών συναλλάγματος.
Κύρια καθεστώτα νομισματικής πολιτικής
Η νομισματική πολιτική είναι ένα εξαιρετικά δυναμικό μέσο, η μορφή και τα στοιχεία του οποίου μπορούν να τροποποιηθούν υπό την επίδραση διαφόρων παραγόντων της ανάπτυξης της χώρας, όπως η οικονομική κατάσταση, οι όγκοι παραγωγής, η κατάσταση της χρηματοπιστωτικής οικονομίας, η επιρροή στην παγκόσμια πολιτική αρένα, και άλλοι. Σύμφωνα με αυτό, η κυβέρνηση της χώρας διαμορφώνει ένα συγκεκριμένο καθεστώς νομισματικής πολιτικής, το οποίο επηρεάζει ριζικά το επίπεδο των τιμών των προϊόντων που πωλούνται στις εξωτερικές και εσωτερικές αγορές.
Υπάρχουν πολλά διαφορετικά καθεστώτα νομισματικής πολιτικής στον κόσμο. Έτσι, τα μεμονωμένα κράτη στη διαδικασία των οικονομικών μεταρρυθμίσεων σταματούν στη στρατηγική μιας αγοράς διπλού νομίσματος, χωρίζοντας ένα ενιαίο χρηματοπιστωτικό σύστημα σε δύο στοιχεία: τον επίσημο τομέα για εμπορικές συναλλαγές, καθώς και τον τομέα της αγοράς για διάφορες συναλλαγές συναλλάγματος και χρηματοπιστωτικών συναλλαγών. Ωστόσο, οι παραδοσιακές μέθοδοι νομισματικής πολιτικής περιλαμβάνουν υποτίμηση και επανεκτίμηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας, δηλαδή μείωση και αύξηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του κρατικού νομίσματος έναντι του δολαρίου.
Μια άλλη αποτελεσματική μέθοδος άσκησης νομισματικής πολιτικής είναι η καθιέρωση ενός συστήματος motto που προβλέπει τη ρύθμιση της εθνικής νομισματικής ισοτιμίας μέσω της πώλησης και της αγοράς κεφαλαίων από ξένες χώρες. Ένα τέτοιο σύστημα μπορεί να λάβει πολλές μορφές, όπως παρέμβαση, περιορισμούς συναλλάγματος και διαφοροποίηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων. Συχνά, το κράτος χρησιμοποιεί δύο διαφορετικά συστήματα για τη ρύθμιση των συναλλαγματικών ισοτιμιών ταυτόχρονα, προκειμένου να εφαρμόσει μια αποτελεσματική πολιτική συναλλαγματικών ισοτιμιών.
