Τα πάγια περιουσιακά στοιχεία (χρησιμοποιούνται στην παραγωγή ή για διαχειριστικές ανάγκες για περισσότερο από ένα χρόνο) αποτελούν σημαντικό μέρος των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, φθάνουν και τα χρήματα που χάνονται με αυτόν τον τρόπο πρέπει να αναπληρωθούν. Η πηγή χρηματοδότησης για την αναπαραγωγή παγίων περιουσιακών στοιχείων είναι οι χρεώσεις απόσβεσης.
Οδηγίες
Βήμα 1
Ο όρος "χρεώσεις απόσβεσης" χρησιμοποιείται σε φόρους και λογιστικά. Καθένα από αυτά παρέχει διάφορες μεθόδους για τον υπολογισμό των χρεώσεων απόσβεσης: φορολογική λογιστική - γραμμικές και μη γραμμικές προσεγγίσεις, λογιστική; τη μέθοδο διαγραφής της αξίας σύμφωνα με το άθροισμα του αριθμού των ετών ωφέλιμης ζωής, τη μέθοδο μείωσης της ισορροπίας, τη μέθοδο διαγραφής της αξίας ανάλογα με τον όγκο παραγωγής και τη γραμμική μέθοδο. Για ορισμένες από αυτές τις προσεγγίσεις, είναι απαραίτητο να υπολογιστεί το ποσοστό απόσβεσης (μετρημένο ως ποσοστό).
Βήμα 2
Στον γραμμικό υπολογισμό της απόσβεσης, το 100 πρέπει να διαιρείται με την ωφέλιμη ζωή του αντικειμένου (100 / n), στον μη γραμμικό υπολογισμό, το πρώτο ψηφίο του τύπου αντικαθίσταται από το 200 (200 / n).
Βήμα 3
Ο οργανισμός καθορίζει από μόνο του τη συγκεκριμένη ωφέλιμη ζωή του αντικειμένου (μετριέται σε μήνες), βάσει διαφόρων παραγόντων: κανονιστικοί περιορισμοί στη χρήση, αναμενόμενη διάρκεια ζωής (ανάλογα με τη δύναμη εφαρμογής και αναμενόμενη παραγωγικότητα), καθώς και την αναμενόμενη φυσική φθορά (εξαρτάται από τις φυσικές συνθήκες και τον τρόπο λειτουργίας).
Βήμα 4
Ως η κύρια ρυθμιστική νομική πράξη που καθορίζει την ωφέλιμη ζωή, μπορούμε να ονομάσουμε το "κυβερνητικό διάταγμα για την ταξινόμηση των παγίων περιουσιακών στοιχείων", το οποίο ορίζει τη διάρκεια ζωής για αντικείμενα ανάλογα με το ότι ανήκουν σε μία από τις δέκα ομάδες.
