Για να παραφράσουμε τη λαϊκή σοφία, μπορούμε να πούμε: "Δεν θέλετε να εξοφλήσετε χρέη, ετοιμαστείτε να επικοινωνήσετε με τους συλλέκτες". Οι τράπεζες, κουρασμένοι από μάχες με οφειλέτες, καταφεύγουν στη βοήθεια εταιρειών είσπραξης.
Ο δανεισμός σε ιδιώτες είναι ένα από τα πιο κερδοφόρα αντικείμενα στον τραπεζικό τομέα. Πολλές αδίστακτες τράπεζες, επιδιώκοντας το κέρδος, δημιουργούν μερικές φορές τέτοιες προϋποθέσεις για τον οφειλέτη που ουσιαστικά δεν έχει την ευκαιρία να εξοφλήσει το χρέος. Ένας άτυχος δανειολήπτης αντιμετωπίζει μια επιλογή: πληρώστε την τράπεζα για το υπόλοιπο της ζωής του ή τερματίστε τη σύμβαση μονομερώς, ή μάλλον, σταματήστε να πληρώνετε και ελπίζουμε για μια ευκαιρία.
Μετά από αρκετές καθυστερήσεις, η τράπεζα έχει το δικαίωμα να απευθυνθεί σε τρίτους για βοήθεια, εάν αυτό αναφέρεται στη σύμβαση δανείου, και αυτό, κατά κανόνα, ορίζεται πάντα.
Ποιοι είναι τρίτοι
Τρίτοι σε αυτήν την περίπτωση είναι εταιρείες συλλογής / εταιρείες Η νομοθεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας προβλέπει δύο είδη συνεργασίας μεταξύ τραπεζών και οργανισμών είσπραξης - μια συμφωνία πρακτορείου και την εκχώρηση απαιτήσεων (παραχώρηση).
Σύμφωνα με τη συμφωνία αντιπροσωπείας, ο οργανισμός είσπραξης αναλαμβάνει την ευθύνη για ένα συγκεκριμένο τέλος για να απαιτήσει την επιστροφή του χρέους από τον οφειλέτη. Η συμφωνία ανάθεσης σημαίνει την απόκτηση, στην πραγματικότητα, της εξόφλησης του χρέους από την τράπεζα. Κατά κανόνα, οι τράπεζες πωλούν δάνεια σε χαρτοφυλάκια μέσω δημοπρασιών. Για την πώληση, τα χρέη σχηματίζονται είτε απελπιστικά είτε ασήμαντα, η απαίτηση για την οποία στο δικαστήριο δεν είναι επικερδής.
Στη νομοθεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας δεν υπάρχουν άρθρα του νόμου που να ρυθμίζουν σαφώς τις δραστηριότητες συλλογής. Βασικά, στις δραστηριότητές τους καθοδηγούνται από τον Νόμο για τις Τράπεζες και τις Τραπεζικές Δραστηριότητες και τον Αστικό Κώδικα. Οι εταιρείες συλλογής έχουν μάλλον αόριστο καθεστώς στον νομικό τομέα - οι δραστηριότητές τους δεν έχουν άδεια ή διαπιστευθεί, οι υπηρεσίες τους δεν τυποποιούνται. Τα γραφεία συλλογής είναι εμπορικοί οργανισμοί με γενική νομική ικανότητα, δεν επιτρέπεται να ασχολούνται με τραπεζικές δραστηριότητες, γεγονός που επηρεάζει σημαντικά τη νομιμότητα των δραστηριοτήτων τους.
Η νομική εργαλειοθήκη τους δεν διαφέρει από τις δυνατότητες των πολιτών και των οργανώσεων - υπηρεσίες επιβολής του νόμου, δικαστήρια, αλλά κυρίως διαπραγματεύσεις.
Συλλεκτικές εξουσίες
Κατά κανόνα, οι δραστηριότητες των εταιρειών είσπραξης περιορίζονται σε διαπραγματεύσεις με τον οφειλέτη. Ταυτόχρονα, οι συλλέκτες είναι εξαιρετικά περιορισμένοι στις μεθόδους παρουσίασης της αξίωσης - οποιαδήποτε υπόνοια απειλής από τον τηλεφωνητή μπορεί να χαρακτηριστεί ως εκβιασμός, όπως προβλέπεται στο άρθρο 163 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Το μόνο μέσο εργασίας των συλλεκτών είναι μια δήλωση αξίωσης στο δικαστήριο. Αλλά λόγω του γεγονότος ότι τα αποκτηθέντα χρέη, κατά κανόνα, είναι μικρά, και οι πιθανότητες να κερδίσει την υπόθεση στα δικαστήρια γενικής δικαιοδοσίας είναι μικρές, πρακτικά δεν χρησιμοποιείται. Για την ανάκτηση χρέους βάσει συμφωνίας πρακτορείου, οι εταιρείες είσπραξης μπορούν να προσφύγουν στο δικαστήριο μόνο για λογαριασμό της τράπεζας και μέσω πληρεξούσιου.
Επομένως, οι δραστηριότητες των συλλεκτών με οφειλέτες περιορίζονται σε τηλεφωνικές κλήσεις και μηνύματα SMS.
